پیرامون معرفت امام (کتاب)

**پیرامون معرفت امام**
پیرامون معرفت امام
از مجموعه	[[سلسله مباحث امامت و مهدویت (کتاب)\|سلسله مباحث امامت و مهدویت]][[رده:مجموعه کتاب سلسله مباحث امامت و مهدویت]]
زبان	فارسی
نویسنده	لطف‌الله صافی گلپایگانی
موضوع	امامت، مهدویت، امامت خاصه
مذهب	[[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]]
ناشر	[[:رده:انتشارات * مسجد مقدس جمکران دفتر تنظیم و نشر آثار حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی‏‫; آفاق; آستان مقدس حضرت معصومه; بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود\|انتشارات * مسجد مقدس جمکران; دفتر تنظیم و نشر آثار حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی‏‫; آفاق; آستان مقدس حضرت معصومه; بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود]][[رده:انتشارات * مسجد مقدس جمکران; دفتر تنظیم و نشر آثار حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی‏‫; آفاق; آستان مقدس حضرت معصومه; بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود]];
محل نشر	قم، ایران
سال نشر	۱۳۶۱; ۱۳۷۵; ۱۳۸۷; ۱۳۹۰; ۱۳۹۱; ۱۳۹۳; ۱۳۹۵ ش;
شابک	۹۷۸-۹۶۴-۹۷۳-۳۰۲-۹‮‬
شماره ملی	۲‎۱‎۹‎۴‎۹‎۶‎۹
	v; t; e;

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

پیرامون معرفت امام، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی امامت عامه و امامت خاصه ازجمله امامت امام مهدی (ع) می‌پردازد. این کتاب اثر لطف‌الله صافی گلپایگانی است و مسجد مقدس جمکران انتشار آن را به عهده داشته است. این اثر در جلد نخست از سلسله مباحث امامت و مهدویت صفحه ۱۸۳ تا ۲۶۴ منتشر گشته است.^[۱]

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «پژوهشی است استدلالی در مقوله "امام‌شناسی"، بررسی "امامت حضرت مهدی" و پاسخ‏گویی به برخی شبهات درباره آن. مؤلف با توجه به نیاز جامعه به قانون جامع و مرکزیت رهبری و اجرایی در هر زمان و مکان، آن را به‏‏طور دقیق و کامل در وجود امام معصوم متجلی دانسته و سایر حکومت‏ها و نظام‏ها را در دستیابی به "عدالت" و توحید که علت غایی بشر است ناتوان شمرده است. وی در تعریف مفهوم امامت می‏گوید: امامت ریاست عامه بر امور دین و دنیای مردم به واسطه پیامبر است و در ادامه شرایط امام را عصمت، اعلم و افضل بودن نسبت به عموم مردم، منزه بودن از نواقص خلقی و خلقی شمرده است. از نظر نویسنده، چون امام والی مردم و صاحب حق ولایت بر آنان است و از طرفی ولایت به‌‏طور اولیه و در حقیقت از آن خداوند است، پس تفویض آن نیز باید از جانب خداوند باشد. پس به‏ خلاف سایر فرق که آنان نیز به امامت و رهبری معتقدند، به‏ نظر شیعه، امام باید از طرف خداوند نصب شده باشد. وی راه‌‏های شناخت امام را نص خداوند یا رسول وی، ارایه معجزه و سیره عملی و روش زندگی وی شمرده است و در پایان، امامت امامان شیعه را "امامت خاصه" با ارایه مدارک تاریخی ـ روایی، تنها مصداق حقیقی مفهوم کلی امامت دانسته است. در پایان تعداد امامان ائمه اثنا‏عشر و امامت امام دوازدهم را مورد بحث قرار داده و به شبهه‏‌های مربوط به آن حضرت پاسخ گفته است.»^[۲]