عبدالرحمن بن ملجم مرادی
مقدمه
- عبدالرحمن بن ملجم مرادی، از خوارج نهروان و از قبیله مراد بود. او در ابتدا در زمره یاران امام (ع) بود. پس از ماجرای حکمیّت در جنگ صفین به خوارج پیوست. او قرآن را با صوتی زیبا تلاوت میکرد، از اینرو عمروبن عاص، که در دوران خلافت خلیفه دوم فرماندار مصر بود، وی را از ملازمان خود قرار داد و به دستور خلیفه ابنملجم را در جوار مسجد ساکن کرد تا به مردم قرآن و معارف بیاموزد و مشکلات شرعی مردم را حل کند. پس از جنگ نهروان، سه تن از خوارج از جمله ابنملجم در مکه گرد آمدند و عامل نابسامانی مسلمین را در وجود سه تن، امام علی (ع)، معاویه و عمروعاص دانستند و همپیمان شدند که هر یک، قتل یکی از آنها را برعهده بگیرد. ابنملجم نیز قتل امام (ع) را برعهده گرفت و روانه کوفه شد. او در نزد دوستانش که آنان نیز از خوارج بودند ساکن شد و نقشه خویش را از همگان مخفی داشت. در این میان نقش زنی به نام قطام که خود از خوارج بود و پیشتر پدر و برادرش در جنگ نهروان به قتل رسیده بودند نیز، قابل توجه است. ابنملجم دلباخته قطام شد و قطام نیز مِهر خخود را خون امام قرار داد. سرانجام ابنملجم شب نوزدهم ماه رمضان سال ۴۰ هجری در مسجد کوفه خوابید و چون بههنگام صبح امام (ع) وارد مسجد شد و در محراب ایستاد، او با تکرار شعار خوارج که "ای علی! حکم از آنِ تو نیست، بلکه از خداست"، شمشیر زهرآگین را بر فرق امام (ع) فرود آورد. نقش اشعث بن قیس در تحریک و کمک در اجرای نقشه ابنملجم نیز نقشی ویژه است. ابنملجم پس از ضربت زدن بر فرق امام (ع) به اسارت درآمد و چندی بعد بهدست امام حسن مجتبی (ع) قصاص شد.
- امام علی (ع) در وصیت به فرزندان خویش اینگونه سفارش میکند: اگر ماندم خودم خونبهای خویش دانم و اگر درگذشتم راهم را طی کردهام و اگر بخشودم به خدا نزدیک شدهام و برای شمایان –اگر ببخشید- ثواب و کار نیکوست. پس درگذرید. مگر دوست ندارید که خدا از شما درگذرد. به خدا سوگند،از ناگهان در آمدن مرگ ناراحت نشدم و مهمان ناخواندهای نبود، بلکه من همانند تشنه آبیاب در انتظار و جستوجوی آن بودم؛ و پاداش الهی برای نیکوکاران بهتر است[۱]. جنازه ابنملجم در کوفه دفن شد. روایت است که مردم کوفه هر ساله هیزم میآوردند و هفت روز بر گور او آتش میافروختند[۲].
پرسشهای وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۲۳
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه؛ ج۱، ص: 76- 77.