خطبه ۱۵۲ نهج البلاغه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


مقدمه

مطالب مهم خطبه

  1. بیان صفات خداوند؛
  2. نشانه‌های خداشناسی؛
  3. وصف اسلام؛
  4. وصف امام و امامت؛
  5. سفارش به عبرت‌پذیری از دنیا و آماده‌شدن برای سفر آخرت؛
  6. بیان منکراتی که باعث عدم پذیرش اعمال می‌شوند.

فرارزی از خطبه

  • بنده را سود نکند که خود را در عبادت به رنج افکند و در اعمالش خلوص نیت به خرج دهد، آن‌گاه که از دنیا بیرون رود و خدایش را ملاقات کند، در حالی‌که یکی از این گناهان به گردن او باشد و از آن توبه نکرده باشد و آن‌ها چنین‌اند: در عبادتی که خداوند برای او مقرر کرده کسی را شریک خدا قرار دهد، یا خشم خود را فرونشاند به کشتن دیگری، یا کار زشتی را که دیگری مرتکب شده بر زبان راند، یا حاجت خود را با گذاشتن بدعتی در دین برآورده سازد، یا با مردم دورویی و دوزبانی کند[۱].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: