نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Bahmani(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۲۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۲۵ توسط Bahmani(بحث | مشارکتها)
در این معنا، انتظارگشایش و امید به آینده نه تنها از حالت امری محدود، سطحی و فردی خارج و به امری گسترده، عمیق و اجتماعی تبدیل میشود بلکه فقط در ظهور حضرت مهدی(ع) خلاصه میشود. در واقع انتظار تنها به ظهور مردی تعلق میگیرد که اگر بیاید، نهایت خوبیها را برای همۀ انسانها در سراسر جهان فراهم خواهد کرد[۱۰].
باید توجه داشت بین دو نوع انتظار تفاوت اساسی وجود دارد، زیرا کسی که معتقد به اصل فرج است بدون آنکه آن فرج بخش و نجات دهنده را در قید حیات و در کنار خود ببیند و او را ناظر اعمال خود بداند چندان تأثیری در وجود او ندارد. به خلاف کسی که معتقد است اولا او از ذریۀ پیامبر(ص) است و ثانیا: او موجود است و تمام اعمال و رفتارمردم، خصوصا شیعیانش در تحت نظر اوست، و هنگام گرفتاریها به داد آنها رسیده و آنها را مراعات و مراقبت خواهد نمود[۱۱]. همچنین انتظار خاص انتظاری است که تعلق و تقید به امر یا امور خاصی دارد و به طور نسبی گشایش و امید را در دایره محدود دنبال میکند؛ این نوع انتظار در برابر انتظار عام قرار دارد[۱۲].
همچنین از مجموع تعاریف و مفهومشناسی اصطلاحی انتظار خاص سه نکته یا سه پیام میتوان برداشت کرد[۱۳]: رضایت نداشتن از وضعیت موجود، امیدواری به آیندۀ مطلوب و آمادگی و حرکت به سوی وضعیت مطلوب و رسیدن به جامعۀ ایده آل مهدوی[۱۴]. چنین انتظاری همان است که امام صادق(ع) میفرماید[۱۵]: «خوشا به حال شیعیانقائم ما، کسانی که منتظر ظهورغیبت اویند، و کسانی که هنگام ظهورش مطیع او خواهند بود، آنان اولیای خدایند، آن کسانی که خوف بر آنان نبوده و محزون نخواهند بود».[۱۶]
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل میشوید:
↑ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۴ -۵۵.
↑ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۴ -۵۵.
↑ر.ک. الهینژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهلسنت، ص ۲۴.
↑ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۴ -۵۵.
↑ر.ک. رضوانی، علی اصغر، وظایف ما در عصر غیبت، ص ۵۴ -۵۵.
↑مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳: «کسی که در انتظار تحقق امر ما (برقراری حکومت اهل بیت(ع)) باشد، همانند کسی است که در راه خدا در خون خود غلتیده است».
↑ر.ک. ربانی خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۲۰.