بحث:مسخ

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۹ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۰۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مسخ در فرهنگنامه آخرالزمان

  • مسخ شدن عذابی است که در امت‌های گذشته چندین بار اتفاق افتاده است. در قرآن کریم نیز از مسخ شدن گروهی به صورت میمون اشاره شده است. این عذاب در امت آخرالزمان نیز به وقوع خواهد پیوست؛ زیرا آنان نیز مرتکب گناهانی می‌‌شوند که امت‌های پیشین انجام می‌‌دادند. در تفسیر آیه ﴿لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ[۱] آمده که امت آخرالزمان نیز مانند امت‌های پیشین خواهند شد[۲].
  • رسول خدا فرمود: قسم به خداوندی که مرا به راستی فرو فرستاده! زندگی این جهان پایان نپذیرد مگر زمانی که مردم (آخرالزمان) به واسطه گناهانی چون هم‌جنس‌گرایی و گواهی ناحق و نوشیدن و خوردن در ظرف‌های طلا و نقره و... مسخ شوند و در زمین فرو روند و از سوی آسمان سنگباران شوند[۳]. در روایتی دیگر می‌‌فرماید بادی سرخ رنگ از سوی مشرق بر گروهی بوزد زیرا هم‌جنس‌گرایی در میانشان رواج می‌‌یابد سپس به خاطر ارتکاب این گناه، عده‌ای از آنها مسخ می‌‌شوند و عده‌ای به زمین فرو خواهند رفت[۴]. در روایتی رسول خدا فرمود: امت من گرفتار خسف و مسخ و سنگباران خواهند شد، و این زمانی خواهد بود که رقص زنان و نواختن موسیقی و نوشیدن شراب در میانشان فراوان شود[۵]. در روایتی دیگر حضرت فرمود چنین بلائی قطعاً بر امت من نازل خواهد شد و این در هنگامی خواهد بود که گناهانی چون زنا و ربا و هم‌جنس‌گرایی و پوشیدن لباس حریر و صید حرم را جایز بشمارند و زنان خواننده فراوان شدند.
  • رسول خدا فرمود: چهار بلا بر سر مردم شهر زوراء خواهد آمد، یکی مسخ شدن گروهی از آنهاست و در روایتی دیگر ابن عباس نقل می‌‌کند: در زوراء بادی سرخ رنگ خواهد وزید و مردم بسیار می‌‌ترسند و به سوی علماء می‌‌روند و بدان‌ها پناهنده می‌‌شوند، اما ناگاه متوجه می‌‌شوند که علمایشان به صورت بوزینه و خوک مسخ شده‌اند و صورتشان سیاه شده است و چشمان کبود گشته است[۶][۷].
  1. «که شما از حالی به حالی دیگرگون می‌شوید» سوره انشقاق، آیه ۱۹.
  2. بحار الانوار: ج ۵۳، ص ۱۳۱.
  3. سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۸.
  4. همان: ص ۲۹۹.
  5. همان: ص ۲۰۴.
  6. ر.ک: زوراء.
  7. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان صفحه ۵۵۴-۵۵۵.