نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Msadeq(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۵۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۵۴ توسط Msadeq(بحث | مشارکتها)
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تقوا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
احادیث مرتبط
امیرالمؤمنین(ع) در نامهای که بوسیلة محمّد بن ابی بکر برای مردم مصر نوشتند، این عبارت را نیز آورده بودند که: "تقوای الهی را پیشه کنید، چرا که تنها تقوا است که تمامی نیکیها را بههمراه دارد، و هیچ نیکی دیگری غیر از تقوی وجود ندارد. آنقدر بوسیله تقوی خوبیهای دنیا و آخرت بدست میآید، که بوسیله هیچ چیز دیگری این مقدار خوبی بدست نمیآید. حضرتحق میفرماید: ﴿ وَقِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا خَيْرًا لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِينَ﴾[۱][۲].
از امام صادق(ع) درباره معنای تقوی سؤال شد؛ آن حضرت فرمودند: "تقوی آنست که همانجائی باشی که خداوند تو را به آن امر کرده، و هرگز در آنجائی که از آن نهیت کرده است نباشی"[۴]؛
"پرهیزگاران در دنیا دارای فضیلتها هستند، گفتارشان از روی راستی است و پوشاکشان میانه روی و رفتارشان بفروتنی است. از آنچه که خداوند برایشان روانداشته چشم پوشیدهاند، و بعملی که آنانرا سود رساند گوش فرا داشتهاند، در سختی و گرفتاری چنانند که دیگران در آسایس و خوشی؛ و اگر نبود اجل و مدّتی که خدا برای ایشان تعیین فرموده، از شوقثواب و بیمعذاب چشم برهم زدنی جان در بدنشان قرار نمیگرفت. خداوند در نظر آنان بزرگ است و غیر او در دیدة آنها کوچک. و یقین و باورشان ببهشت مانند یقین و باور کسی است که آن را دیده که اهل آن در آن بخوشی بسر میبرند، و ایمانشان به آتش همچون ایمان کسی است که آن را دیده که اهل آن در آن گرفتار عذابند"[۶][۷].
جابر گوید: امام باقر(ع) به من فرمودند: "ای جابر! آیا آنان که نام شیعه را بر خود بستهاند، تنها به این اکتفا میکنند که خود را دوستدار ما بدانند! به خدا قسم شیعه ما کسی نیست مگر آنکه تقوای الهی داشته باشد و او را اطاعت نماید. ای جابر! شیعیان ما شناخته نمیشدند مگر به تواضع و خشوع و امانتداری و بسیاری یاد خدا و روزه و نماز و نیکی به پدر و مادر و رعایت حال همسایگانفقیر و مسکین و بدهکار و یتیمان و راستگویی و قرآن خوانی و یاد نکردن مردم مگر به نیکی و شایستگی. اینان در میان خاندان و قبایل خود امینان دیگران بر دارایی آنان بودند. جابر گوید: به ایشان عرض کردم: ای فرزندرسول خدا! ما امروز هیچکس را با این اوصاف نمیشناسیم! ایشان فرمودند: ای جابر! در شناختشیعیان این سوی و آن سوی نرو، آیا کافی است که کسی گوید: من امیرالمؤمنین(ع) را دوست میدارم، اما این اوصاف را نداشته باشد؟ این کس اگر بگوید: من پیامبر(ص) را دوست دارم در حالی که پیامبربرتر از امیرالمؤمنین(ع) هستند امّا از روش و سیره ایشان تبعیّت نکند، این حبّ و دوستی هیچ نفعی برای او نخواهد داشت؛ از این رو تقوای الهی پیشه کنید و در راه تحصیل آنچه نزد اوست بکوشید، چه خداوند را با هیچ کسی خویشی نیست. دوست داشتنیترین بندگان نزد خداوند (و بزرگوارترینشان نزد او) متّقیترین آنان است، و آن کس که بیشترین طاعت او را به جای آورَد. ای جابر! به خدا قسم به خداوند -تبارک و تعالی! - نزدیکی حاصل نمیشود مگر به واسطة اطاعت او، و به همراه ما براءت و دوری از آتش جهنّم نیست، و هیچ کس را بر خداوندحجّت و برهانی نیست؛ هرکس که مطیعخداوند باشد ولیّ ما نیز هست، و هرکس که نسبت به خداوند عاصی و گناهکار باشد دشمن ماست؛ و به ولایت ما رسیده نمیشود مگر به واسطة عمل و پرهیزکاری"[۹].
امیرمؤمنان(ع) میفرمودند: "هیچ عملی با تقوی اندک نیست، و چگونه آنچه پذیرفته میشود اندک میباشد؟"[۱۰].
مفضّل بن عمر گوید: در محضر امام صادق(ع) اعمال خودمان را یاد میکردیم که من گفتم: چقدر اعمال من ضعیف واندک است، در این حال امام صادق(ع) فرمودند: ساکت شو! استغفار کن!. آنگاه به من فرمودند: عمل کم به همراه تقوا بهتر است از عمل زیاد بدون تقوی؛ من گفتم: چگونه عمل زیاد میشود بدون آنکه تقوی همراهش باشد؟ آن حضرت فرمودند: آری! این مانند آن است که کسی دیگران را اطعام میکند و به همسایشگانش نیکی میکند...، امّا چون دربی از حرام به رویش گشوده میشود به آن حرام مبادرت میورزد، این عمل بدون تقوی است؛ دیگری نیز هیچ یک از این کارهای مستحب را انجام نمیدهد اما چون دربی از حرام برایش باز میشود، در آن وارد نمیشود- این هم نمونه کار اندک امّا با تقوی است-"[۱۱]؛
عمرو بن سعید گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: من شما را هر چند سال تنها یک بار میبینم، از این رو سفارشی کنید که آن را انجام دهم، آن حضرت فرمودند: تو را به تقوای الهی و خویشتنداری در مقابل گناهان و تلاش سفارش میکنم؛ و بدان که تلاشی که به همراه خودداری از گناه نباشد، نفعی نمیدهد" [۱۲]؛
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل میشوید:
↑ "و به پرهیزگاران میگویند: پروردگارتان چه فرو فرستاده است؟ میگویند نکویی را؛ برای آنان که در این جهان نیکی ورزیدهاند (پاداش)، نیکی است و به یقین سرای واپسین بهتر است و سرای پرهیزگاران نیکوست!» سوره نحل، آیه ۳۰.