انسان‌شناسی دولت مهدوی (مقاله)

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

انسان‌شناسی دولت مهدوی عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی رابطه اندیشه انتظار با مسئله زمینه‌سازی می‌پردازد. این مقاله ۲۲ صفحه‌ای به قلم بهروز محمدی منفرد نگاشته شده و در فصلنامه مشرق موعود (شماره ۶، تابستان ۱۳۸۷) منتشر شده است^[۱].

چکیده مقاله

نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «این نوشتار با بازشناسی بحران‌ها و آسیب‌های انسان متجدد، انسان‌شناسی دولت مهدوی را به عنوان یک مکتب انسان‌شناسانه، الگویی مناسب برای جهانیان معرفی می‌نماید تا افزون بر آن‌که انسان‌شناسی مکاتب غربی همانند اومانیسم و اگزیستانسیالیسم را به چالش کشد، به طور نسبی آن افق روشنی را که آموزه‌های ادیان بدان وعده داده‌اند، ترسیم نماید. از این روی، به مهم‌ترین مباحث انسان‌شناسی در عصر ظهور همانند کرامت انسانی، آزادی، تساهل و تسامح، جایگاه قوه خرد و پاک‌نهادی می‌پردازد و با تبیین آن‌ها در عصر ظهور می‌کوشد آن‌ها را الگویی برای دیگر دولت‌ها معرفی کند»^[۱].

حجت الاسلام و المسلمین دکتر بهروز محمدی منفرد، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: ناصر مکارم شیرازی، حسین وحید خراسانی و عبدالحسین خسروپناه پیگیری کرد. عضویت در کمیته علمی همایش ملی بررسی اندیشه‌های فلسفی علامه جعفری و عضویت در هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «مهدویت»، «اندیشه مهدویت و دموکراسی»، «مدرنیته و اندیشه مهدویت»، «انسان‌شناسی دولت مهدوی»، «جهان‌شناسی اسلامی»، «قاعده لطف»، «بررسی اومانيسم و انديشه مهدويت»، «راهبرد‌ اخلاق انتظار»، «عدالت باوری»، «معنای زندگی نیهیلیسم و اندیشه مهدویت»، و «توجیه باور اخلاقی» برخی از این آثار است.^[۲]