بحث:چرا باید برای امام مهدی دعا کرد؟ (پرسش)
نویسنده: آقای پورانزاب
پاسخ اجمالی
- در بسیاری از احادیث مهدوی بر ضرورت دعا برای امام زمان (ع) تأکید شده است و از مردم خواسته شده برای حفظ دین و نیز تسریع در امر فرج دعا کنند؛ حتی خود امام عصر (ع) فرمودند: «برای تعجیل در فرج من زیاد دعا کنید، زیرا فرج شما در آن است»[۱].
- برخی از علل دعا برای حضرت مهدی(ع) عبارتاند از:
- عامل تعجیل در ظهور: خواست خداوند بر این تعلق گرفته که مردم باید خواهان فرج باشند؛ خداوند نعمت ولایت و امامت را در اختیاربشر قرار داد، اما زمانی که امت ارزش آن را ندانستند، بنابر سنّت الهی ﴿ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّرًا نِعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ﴾[۲] دچار غیبت امام شدند و تا زمانی که امت به طور حقیقی قدرشناس نشوند و ظهور حضرت را مضطرّانه نخواهند، خداوند اذن فرج نخواهد داد؛ لذا با دعای واقعی میتوان این امر را سرعت بخشید[۳].
- سبب نجات از هلاکت و نابودی: امام عسکری (ع) فرمودند: «به خدا قسم او غیبتی طولانی خواهد داشت که هیچ کس در آن نجات نمییابد، مگر کسی که خدای تعالی او را در اعتقاد به امامتثابت بدارد و در دعا به تعجیل فرج موفّق سازد»[۴].[۵]
- امتثال امر پیامبر (ص): پیامبر اکرم (ص) درخواست کردهاند تا برای مؤمناندعا کنیم و امام زمان (ع)، بالاترین مؤمنان است.
- برخورداری از شفاعت امام مهدی(ع) در روز قیامت: رسول خدا (ص) در وصف امام عصر (ع) فرمودند: «الْمَهْدِیُ شَفِیعُهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ»[۶].[۷]
- مداومت بر دعا برای حضرت مهدی(ع)، یکی از مصادیق نیایش است که انسان را به خداوند متعال نزدیک میکند[۸].
- حضرت مهدی(ع) اوصافی دارند که برای تحقق آنها باید دعا کرد صفاتی مانند:
- او فریادرس بیچارگان است، خود امام زمان(ع) فرمود: «إنَّا غَیْرُ مُهْمِلِینَ لِمُرَاعَاتِکُمْ وَ لَا نَاسِینَ لِذِکْرِکُمْ»[۹]؛
- او احیاگردین خداست: «أَیْنَ مُحْیِی مَعَالِمِ الدِّینِ»[۱۰]؛
- او عامل تألیف دل هاست: «أَیْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلَاحِ وَ الرِّضَا»[۱۱]؛
- به وسیلۀ امام زمان(ع) دفع بلا میشود. حضرت فرمودند: «بِی یَدْفَعُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِی وَ شِیعَتِی»[۱۲] و...[۱۳].
پاسخ تفصیلی ندارد
پانویس
- ↑ «أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُمْ»؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۴۸۵.
- ↑ «آن، از این روست که خداوند نعمتی را که به گروهی بخشیده است نمیگرداند تا آنان آنچه در خود دارند بگردانند» سوره انفال، آیه ۵۳.
- ↑ ر.ک: اباذری، محمود، ادعیه و زیارات مهدوی، ص ۳۴ ـ ۳۵.
- ↑ «وَ اللَّهِ لَیَغِیبَنَّ غَیْبَةً لَا یَنْجُو فِیهَا مِنَ الْهَلَکَةِ إِلَّا مَنْ ثَبَّتَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَی الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ وَ وَفَّقَهُ فِیهَا لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِیلِ فَرَجِه»؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۸۴، باب ۳۸.
- ↑ ر.ک: اباذری، محمود، ادعیه و زیارات مهدوی، ص ۲۹؛ قرائتی، محسن، شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم، ص ۹۳ ـ ۱۰۴.
- ↑ یزدی حائری، علی، الزام الناصب، ج ۱، ص۱۷۴.
- ↑ ر.ک: قرائتی، محسن، شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم، ص ۹۳ ـ ۱۰۴.
- ↑ ر.ک: شرفی جم، محمد رضا، آثار تربیتی فرهنگ انتظار در تقابل با چالشهای جدید خانواده، ص ۱۲۲.
- ↑ احمد بن علی طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۹۵.
- ↑ علی بن موسی بن طاووس، اقبال الاعمال، ص۲۹۷.
- ↑ علی بن موسی بن طاووس، اقبال الاعمال، ص۲۹۷
- ↑ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۴۴۱.
- ↑ ر.ک: قرائتی، محسن، شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم، ص ۹۳ ـ ۱۰۴.