شراف
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل شراف (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
شراف به معنای بلندی است. نام منزلی از منزل‌گاه‌های میان مکه تا کوفه که امام حسین(ع) آنجا هم فرود آمد.
دریای
سرخ
سرخ
منطقه ای پرآب و درخت که تا واقصه (یکی دیگر از منزلگاهها) ۷/۵ کیلومتر فاصله دارد. حرّ در اینجا راه را بر حسین(ع) بست. امام و همراهان شب را آنجا ماندند. سحرگاهان حضرت به جوانان کاروان دستور داد تا می‌توانند آب بسیاری ذخیره بردارند. همۀ مشک‌ها و ظرف‌ها را پر از آب کردند. پس از حرکت از آنجا بود که با سپاه حرّ برخورد کردند که همه تشنه بودند. حضرت فرمود تا سپاه حرّ، حتی اسب‌های آنان را با آب‌های ذخیره سیراب کنند[۱]. شراف، نام مردی بوده که در این محلّ چشمه و چاه‌های پرآبی احداث کرده بود[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ الحسین فی طریقه الی الشهاده، علی بن حسین هاشمی، ص۹۴.
- ↑ مقتل الحسین، مقرم، ص۲۱۳.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۶۶.