شراف

این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام حسین است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

شراف به معنای بلندی است. نام منزلی از منزل‌گاه‌های میان مکه تا کوفه که امام حسین (ع) آنجا هم فرود آمد.

منطقه ای پرآب و درخت که تا واقصه (یکی دیگر از منزل‌گاه‌ها) ۷/۵ کیلومتر فاصله دارد. حرّ در اینجا راه را بر حسین (ع) بست. امام و همراهان شب را آنجا ماندند. سحرگاهان حضرت به جوانان کاروان دستور داد تا می‌توانند آب بسیاری ذخیره بردارند. همۀ مشک‌ها و ظرف‌ها را پر از آب کردند. پس از حرکت از آنجا بود که با سپاه حرّ برخورد کردند که همه تشنه بودند. حضرت فرمود تا سپاه حرّ، حتی اسب‌های آنان را با آب‌های ذخیره سیراب کنند. شراف، نام مردی بوده که در این محلّ چشمه و چاه‌های پرآبی احداث کرده بود.

منابع

1. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا