آزادی اقلیت‌ها
اقلیت‌های دینی
حقوق اقلیت‌های دینی
آزادی شعائر دینی اقلیت‌های دینی
اقلیت‌های دینی که در انتخاب اسلام یا بقای بر آیین خویش مختارند، در حکومت اسلامی در انجام امور عبادی و شعائر دینی خود آزادند. آنان می‌توانند در معابدشان به انجام امور مذهبی بپردازند و به قوانین و احکام شریعت خود عمل کنند، برای مثال در حریم‌های خصوصی خود مانند خانه یا معبد شراب یا گوشت خوک بخورند. مبنای حکم فوق موادی از پیمان‌های پیامبر اسلام(ص) با اهل کتاب و سیره نظری و عملی امام علی(ع) و سایر ائمه اطهار(ع)[۱] است؛ چنان که در پیمان پیامبر(ص) با اهالی مدینه آمده است: «ان لليهود دينهم، و للمسلمين دينهم»[۲].[۳]
آزادی‌های سیاسی اقلیت‌های دینی
آزادی عقیده اقلیت‌های دینی
آزادی بیان اقلیت‌های دینی
آزادی مالکیت اقلیت‌های دینی
- ↑ ر.ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۷، ص۲۳۸؛ شیخ طوسی، التهذیب، ج۱۰، ص۹۳؛ محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۷، ص۴۸۴؛ میرزا حسین نوری، مستدرک وسائل الشیعه، ج۸، ص۳۷۵.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۱۴۷–۱۵۰.
- ↑ قدردان قراملکی، محمد حسن، آزادی در فقه و حدود آن، ص ۲۸۶.