تمیم بن طرفه طائی مسلی کوفی
| (تمیم بن طرفه طائی مُسلی کوفی) | |
|---|---|
| اطلاعات فردی | |
| کنیه | ابن طرفة[۲] |
| لقب | الطائی، الکوفی [۳] |
| وفات | أربع وتسعین [۴] |
| مذهب | عامی[۵] |
| اطلاعات حدیثی | |
| راویان از او | سماک بن حرب[۷] |
| تعداد روایات | تمیم بن طرفة: ۳ روایه إبن طرفة: ۱ روایه جمع عدد الروایات: ۴ روایه |
| سایر | نام وی در منابع ذیل آمده است: أعیان الشیعة : ۳ / ۶۳۹، وفیه : «تمیم بن طرفة الطائی المسلی الکوفی». تنقیح المقال : ۱ / ۱۸۷ ر۱۴۵۹، و۳ / ۴۳. جامع الرواة : ۱ / ۱۳۳، و۲ / ۴۳۴. الجامع فی الرجال : ۱ / ۳۳۶. قاموس الرجال : ۲ / ۴۲۷ ر۱۲۳۹، و۱۰ / ۲۵۳. مستدرکات علم الرجال : ۲ / ۷۴ ر۲۳۰۱، و۸ / ۴۹۸ ر۱۷۵۶۲. معجم رجال الحدیث : ۳ / ۳۷۹ ر۱۹۲۲، و۲۲ / ۱۹۳ ر۱۵۰۹۸. الموسوعة الرجالیّة : ۴ / ۸۲، و۵ / ۳۳۴، وفیه : «أبو طرفة فی نسخة»، و۷ / ۱۶۷. تاریخ الاسلام : ۶ / ۳۰۶ ر۲۲۷. التاریخ الکبیر : ۲ / ۱۵۱ ر۲۰۱۹، وفیه : «تمیم بن طرفة الطائی الکوفی». تهذیب التهذیب : ۱ / ۴۵۰ ر۹۵۵، وفیه : «تمیم بن طرفة الطائی المسلمی الکوفی». تهذیب الکمال : ۴ / ۳۳۱ ر۸۰۴. ثقات ابن حبان : ۴ / ۸۵، وفیه : «تمیم بن طرفة الطائی الکوفی المسلمی». الجرح والتعدیل : ۲ / ۴۴۲ ر۱۷۶۵، وفیه : «تمیم بن طرفة الطائی». الوافی بالوفیات : ۱۰ / ۴۰۹ ر۴۹۱۳. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
نسب
- أبو سلیط تمیم بن طرفة مسلی، کوفی، طائی مشهور به تمیم بن طرفة الطائی او از روات حدیث است. در بین اهل سنت برخی او را ثقه می‌دانند. در کوفه زندگی می‌کرد [۸].
مقدمه
- تمیم بن طرفه طائی اهل کوفه، از تابعین و از اصحاب امیر مؤمنانS بود[۹]. او حدیثی در باب قضاوت حضرت علیS نقل کرده است که مرحوم کلینی و شیخ طوسی و شیخ صدوق در کتب اربعه از او نقل کرده‌اند. متن حدیث به این شرح است: تمیم بن طرفه نقل می‌کند: دو نفر شتری یافتند و هر دو اقامه بینه کردند[۱۰] و هر کدام گفتند، شتر از آن اوست!حضرت در قضاوت و داوریش، شتر را برای هر دو به طوری مساوی قرار داد"[۱۱]؛
- از این حدیث استفاده می‌شود که تمیم از علاقه‌مندان به حضرت بوده و در جریان مسائل حکومت قرار داشته است، و از این که کتب اربعه شیعه، این روایت را از او نقل کرده‌اند حکایت از اعتماد بزرگان علمای شیعه به تمیم است[۱۲].
- در وفات او اختلاف است، قولی بر آن است که وی در سال ۹۳ و قولی ۹۴ یا ۹۵ هجری در زمان حکومت حجاج از دنیا رفته است.[۱۳]
مشایخ در روایت
- ضحاک بن قیس بن خالد بن وهب بن ثعلبة مشهور به الضحاک بن قیس الأکبر
- جابر بن سمرة بن جنادة بن عمرو بن جندب مشهور به جابر بن سمرة العامری
- عدی بن حاتم بن عبد الله بن سعد بن الحشرج مشهور به عدی بن حاتم الطائی[۱۴].
روایت‌کنندگان از او
- مسیب بن رافع مشهور به المسیب بن رافع الأسدی
- زید بن وهب مشهور به زید بن وهب الجهنی
- سلیمان بن مهران مشهور به سلیمان بن مهران الأعمش
- سماک بن حرب بن أوس بن خالد بن نزار مشهور به سماک بن حرب الذهلی
- عبد العزیز بن رفیع مشهور به عبد العزیز بن رفیع الأسدی
- علی بن مدرک مشهور به علی بن مدرک النخعی
- عبد الله بن تمیم بن طرفة مشهور به عبد الله بن تمیم[۱۵].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ الکافی: ج۷، ص۴۱۹، ح۵؛ والتهذیب: ج۶، ص۲۳۴، ح ۵۷۴، والاستبصار: ج۳، ص۳۹ ح ۱۳۴.
- ↑ للففیه: ج۳، ص۳۶، ح۳۲۷۶]
- ↑ التاریخ الکبیر: ج۲، ص۱۵۱، ر ۲۰۱۹.
- ↑ قال السیّد البروجردی: مات سنة ۱۶۵، والموسوعة الرجالیّة: ج۴، ص۸۲.
- ↑ قاموس الرجال: ج۲، ص۴۲۸، ر۱۲۳۹]
- ↑ الکافی: جلد ۷، صفحه ۴۱۹، حدیث ۵ کتاب ۶ باب ۱۶؛ التهذیب: جلد ۶، حدیث ۵۷۴؛ الاستبصار: جلد ٣، حدیث ۱٣۴؛ الفقیه: جلد ٣، حدیث ۶۱
- ↑ الکافی: جلد ۷، صفحه ۴۱۹، حدیث ۵ کتاب ۶ باب ۱۶؛ التهذیب: جلد ۶، حدیث ۵۷۴؛ الاستبصار: جلد ٣، حدیث ۱٣۴؛ الفقیه: جلد ٣، حدیث ۶۱
- ↑ موسوعة الحدیث
- ↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۶۳۹ و تنقیح المقال، ج۱، ص۱۸۷.
- ↑ بینه، در اصطلاح شرع به معنای دو شاهد عادل و مورد وثوق است.
- ↑ أَنَّ رَجُلَيْنِ عَرَفَا بَعِيراً فَأَقَامَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا بَيِّنَةً فَجَعَلَهُ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بَيْنَهُمَا؛ فروع کافی، ج۷، ص۴۱۹، باب الرجلین یدعیان، ح۵ تهذیب الاحکام، ج۶، ص۲۳۴، باب البینتین یتقابلان، ح۵: استبصار، ج۳، ص۳۹۸، ح۱۳۴ و من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۲۳.
- ↑ تهذیب التهذیب، ج۱، ص۵۴۱ و اعیان الشیعه، ج۳، ص۶۳۹.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۵۶-۲۵۷.
- ↑ موسوعة الحدیث
- ↑ موسوعة الحدیث