آیه زکات
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
لفظ صدقه و صدقات در معنی زکات واجب، چند بار در قرآن به کار رفته و از آنجا که تنها در آیه ﴿إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ اللَّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ﴾[۱] موارد هشتگانه مصرف زکات تعیین و اعلام شده است، آن را آیه زکات گفته‌اند. البته برخی آن را آیه "صدقه یا صدقات" نامیده‌اند[۲]؛ و این، به خاطر آن است که واژه (صدقات) در آغاز آیه درج شده است.
صدقات جمع صَدقه عبارت از آن چیزی است که انسان به قصد قربت از مال خویش خارج می‌سازد مانند زکات؛ لیکن صدقه در اصل به آن چیزی گفته می‌شود که صاحبش آن را استحباباً و با میل و رغبت به کسی می‌دهد، اما صورت واجب آن، زکات است. البته گاهی به زکات واجب هم صدقه اطلاق می‌گردد از آن جهت که صاحبش آن را از روی صداقت و رغبت می‌پردازد، مانند آیه مورد بحث، یا چنان که فرموده: ﴿خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا﴾[۳] و نیز آیاتی که در آنها الفاظ ﴿صَدَّقَ﴾، ﴿تَصَدَّقَ﴾، ﴿مُصَدِّقِينَ﴾ و ﴿مُتَصَدِّقِينَ﴾ دیده می‌شود، منظور، دادن زکات واجب است[۴].
در مورد کیستی فقیر و مسکین، میان علما اختلاف است؛ برخی ایشان را از یک صنف و از نظر مالی ناتوان دانسته و گفته‌اند اینان کسانی هستند که دخلشان کفاف خرجشان را نمی‌دهد؛ اما بیشتر علما و مفسران میان آن دو تفاوت قائل بوده و از قول ابن‌عباس و حسن بصری گزارش کرده‌اند: منظور از فقیر در این آیه، تهی‌دستی است که از روی مناعت طبع از کسی مصرانه درخواست کمک نمی‌کند: ﴿...لَا يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا﴾[۵]، ولی مسکین، بی‌چاره‌ای است که درخواست می‌کند. این نظر از قول امام باقر(ع) نقل شده است[۶]. برخی هم گزارش کرده‌اند که فقیر، نیازمندی است که نقص عضو دارد، اما مسکین بدنش سالم است[۷].
یکی از لغت‌شناسان نیز می‌گوید: فقیر به سه دلیل بیچاره‌تر و نیازمندتر از مسکین است:
- در آیه مذکور، فقیر پیش از مسکین ذکر شده و این، نشانه محتاج‌تر بودن فقیر است؛
- رسول خدا(ص) از فقر به خدا پناه برده و درخواست مسکنَت نموده و فرموده است: "پروردگارا، از فقر به تو پناه می‌برم" و "پروردگارا، مرا مسکین زنده بدار و مسکین بمیران و در قیامت، مسکین محشور بفرما"؛
- خداوند در قرآن برای مساکین مقداری توانایی مالی را اثبات نموده و فرموده است: ﴿أَمَّا السَّفِينَةُ فَكَانَتْ لِمَسَاكِينَ﴾[۸][۹].
﴿مُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ﴾ عبارتند از مردمی که قائل به توحید خداوند هستند، اما هنوز معرفت در دل‌هاشان راه نیافته است؛ لذا سهمی از زکات به ایشان داده می‌شود تا به اسلام متمایل شوند[۱۰]؛ و در صورت لزوم در دفع دشمنان یاری کنند یا برای رفع نیازهای جامعه دینی به کار گرفته شوند. ابن‌سبیل، مسافری دور از وطن است که مال خویش را [به هر دلیلی] از دست داده، اگرچه ممکن است در وطن خویش فردی ثروتمند باشد[۱۱].
از قول ابوسعید خدری گزارش کرده‌اند که این آیه و آیات پیش و بعد از آن در پاسخ به منافقین نازل شده است، زیرا ایشان به پیامبر خدا(ص) اعتراض می‌کردند که چرا با ما به عدالت رفتار نمی‌کنی و به ما زکات نمی‌دهی[۱۲].
شایان ذکر است که به گزارش موثق قرآن کریم، چند هزاره پیش از ظهور اسلام و نزول قرآن در زمان پیامبران گذشته که به ترتیب تاریخی عبارتند از: حضرات نوح، ابراهیم، لوط، اسحاق، یعقوب، ایوب، ادریس، یونس، داود، سلیمان و... علاوه بر اقامه نماز، وجوب پرداخت زکات نیز تشریع شده بوده است. خداوند در میان ذکر نام ایشان درباره تمامی آنان می‌فرماید: ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءَ الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ﴾[۱۳].
در مورد یهود بنی‌اسرائیل می‌فرماید: ﴿وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا وَقَالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ وَآتَيْتُمُ الزَّكَاةَ﴾[۱۴]. نیز درباره اسماعیل نبی(ص): ﴿وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا * إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ﴾[۱۵].از قول عیسی(ع) می‌فرماید: ﴿وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا﴾[۱۶]؛ پس چنان که معلوم شد، پرداخت زکات در پی اقامه نماز در همه ادیان الهی و از هزاران سال پیش به این سو، حکمی واجب برای مؤمنان بوده است. زمخشری با استناد به عملکرد صحابه و تابعین و فتاوای فقهای مشهور می‌گوید: آوردن حرف حصر ﴿إِنَّمَا﴾ در آغاز آیه، برای اعلام مصرف انحصاری صدقات / زکات برای اصناف هشتگانه مورد نظر خداوند متعال است و نه غیر ایشان. به این ترتیب به منافقین می‌فهماند که شما جزو هیچ یک از این طبقات نیستید[۱۷].
﴿عَامِلِينَ عَلَيْهَا﴾ عبارتند از مأموران جمع‌آوری زکات. برخی مفسران گفته‌اند که منظور از ﴿مُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ﴾ جمعی از اشراف زمان پیامبر بودند که آن حضرت به منظور آنکه دلشان را به اسلام متمایل سازد و در جنگ‌ها به وی کمک نمایند، سهمی از زکات برای آنان در نظر می‌گرفت[۱۸]؛ علامه طباطبایی نوشته است که ایشان مردمانی هستند که با پرداخت سهمی از زکات، دلشان به دین اسلام رغبت یافته و می‌توانند در جنگ‌ها برای دفع دشمنان و نیز رفع حوائج جامعه اسلامی کمک نمایند[۱۹].
محمد عبده از قول فقها می‌گوید: ﴿مُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ﴾ دو گروه‌اند، کفار و مسلمانان؛ کفار نیز به دو دسته تقسیم می‌شوند و مسلمانان به چهار دسته. سپس هر یک از این شش دسته را به تفصیل شرح می‌دهد. در مورد غارمین هم می‌گوید: ایشان بدهکارانی هستند که نمی‌توانند بدهی خود را بپردازند، اما به شرط آنکه این بدهی در راه معصیت یا اسراف‌کاری به وجود نیامده باشد[۲۰].[۲۱]
منابع
پانویس
- ↑ «زکات، تنها از آن تهیدستان و بیچارگان و مأموران (دریافت) آنها و دلجویی‌شدگان و در راه (آزادی) بردگان و از آن وامداران و (هزینه) در راه خداوند و از آن در راه‌ماندگان است که از سوی خداوند واجب گردیده است و خداوند دانایی فرزانه است» سوره توبه، آیه ۶۰.
- ↑ احکام القرآن، ابن‌العربی، ج۱، ص۲۳۸.
- ↑ «از دارایی‌های آنان زکاتی بردار که با آن آنها را پاک می‌داری و پاکیزه می‌گردانی» سوره توبه، آیه ۱۰۳.
- ↑ مفردات، ص۴۸۰.
- ↑ «آنها از مردم با پافشاری چیزی نمی‌خواهند» سوره بقره، آیه ۲۷۳.
- ↑ مجمع البیان، ج۵، ص۴۱.
- ↑ جامع البیان، ج۱۰، ص۱۵۸.
- ↑ «امّا آن کشتی از آن مستمندان بود.».. سوره کهف، آیه ۷۹.
- ↑ الفروق اللغویه، بند ۱۶۴۵.
- ↑ وسائل الشیعه، ج۶، ص۱۴۴.
- ↑ المیزان، ج۹، ص۳۲۵؛ کلمات القرآن، ج۱۳۲.
- ↑ اسباب النزول، ص۱۴۱.
- ↑ «و آنان را پیشوایانی کردیم که به فرمان ما راهبری می‌کردند و به آنها انجام کارهای نیک و برپا داشتن نماز و دادن زکات را وحی کردیم و آنان پرستندگان ما بودند» سوره انبیاء، آیه ۷۳.
- ↑ «و به راستی خداوند از بنی اسرائیل پیمان گرفت و از ایشان دوازده سرپرست را برانگیختیم و خداوند فرمود: من با شمایم؛ اگر نماز را بر پا داشتید و زکات پرداختید و به پیامبران من ایمان آوردید» سوره مائده، آیه ۱۲.
- ↑ «و در این کتاب، اسماعیل را یاد کن که او درست‌پیمان و فرستاده‌ای پیامبر بود * سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مریم، آیه ۵۴-۵۵.
- ↑ «و هر جا باشم مرا خجسته گردانیده و تا زنده‌ام به نماز و زکاتم سفارش فرموده است» سوره مریم، آیه ۳۱.
- ↑ الکشاف، ج۱، ص۵۵۸.
- ↑ مجمع البیان، ج۵، ص۴۲.
- ↑ المیزان، ج۹، ص۳۱۴.
- ↑ المنار، ج۱۰، ص۵۷۴ و ۵۷۵.
- ↑ سرمدی، محمود، مقاله «آیه زکات»، دانشنامه معاصر قرآن کریم