قیس بن اشعث کندی

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

قیس بن اشعث کندی از فرماندهان سپاه عمر سعد در کوفه. وی از کسانی بود که به امام حسین(ع) نامۀ دعوت نوشته بود؛ امّا در کربلا با آن حضرت جنگید. پس از شهادت امام، جامه و قطیفه آن حضرت را که از خز بود از تن او در آورد، از این‌رو به وی قیس قطیفه هم می‌گویند. در دوران قیام مختار، متواری بود. نیرو‌های مختار او را گرفته به قتل رساندند^[۱] وی علاوه بر شرکت در قتل امام حسین در خون مسلم بن عقیل هم شرکت داشت^[۲].^[۳]

قیس بن اشعث کِنْدی، پس از پدرش، ریاست قبیله کِنْده را در کوفه بر عهده داشت. او همانند پدرش، نفاق و چندچهرگی داشت و از جمله کسانی بود که در آغاز قیام امام حسین(ع) به ایشان نامه نوشتند و به امام(ع) وعده یاری دادند؛ اما به محض ورود ابن زیاد به عراق، وی به ابن زیاد پیوست و فرماندهی قبیله کِنده و بخشی از قبیله ربیعه را بر عهده گرفت. او به خاطر همدستی‌اش در غارت خیمه‌ها پس از جنگ و نیز غارت قَطیفه (رواَندازِ) امام(ع)، به «قیسِ قَطیفه» مشهور شد. او از جمله کسانی بود که سرهای مبارک شهیدان کربلا را برای ابن زیاد بردند. او در جریان قیام مختار، به یکی از فرماندهان بزرگ مختار، یعنی عبداللّه بن کامل، پناهنده شد؛ اما مختار، ابو عَمره را به مخفیگاهش فرستاد و او را کشت.^[۴]