محمد بن انس
مقدمه
به نقل برخی از مقتل‌نگاران وی از شهیدان کربلا است[۱].
آورده‌اند که چون عبدالله بن حسن بن علی(ع) در روز عاشورا به میدان رفت، یکی از فرماندهان لشکر ابن سعد، به نام «بختری» با پانصد سوار به جنگ او آمد. در این حال محمّد بن انس همراه اسد بن ابی دجانه و فیروزان از سپاه امام حسین(ع) به کمک عبدالله بن حسن شتافتند و بر آن گروه حمله‌ور شده، آنان را تا قلب لشکر عقب راندند[۲].
بار دیگر شبث بن ربعی با پانصد سوار همراه نیروهای بختری، با آنان درگیر شد و سرانجام عبدالله بن حسن، فیروزان و اسد بن ابی دجانه به شهادت رسیدند و محمد بن انس به خیمه بازگشت[۳].
وی در روز عاشورا پس از میدان رفتن عباس بن علی(ع) در پیش روی امام حسین(ع) ایستاده بود که صدای استغاثۀ عباس(ع) برخاست. محمد بن انس چون این صدا را شنید پای پیاده، روی به قتلگاه عباس(ع) نهاد و چون بدانجا رسید، آن حضرت را دید که در میان خاک و خون جان داده است. پس خود را بر آن بدن مطهر انداخت و به سختی گریست جمعی سواره و پیاده که آنجا حاضر بودند یکباره بر او حمله نمودند و او را به شهادت رساندند[۴]. در دیگر منابع متقدم مربوط به عاشورا ذکری از او به میان نیامده است.[۵]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
