بریر بن خضیر همدانی در تاریخ اسلام

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث بریر بن خضیر همدانی است. "بریر بن خضیر همدانی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

بریر بن خضیر همدانی در حدیث - بریر بن خضیر همدانی در تاریخ اسلام - بریر بن خضیر همدانی در معارف و سیره حسینی - بریر بن خضیر همدانی در تراجم و رجال

مقدمه

بُریر از تابعین و مردی زاهد و عابد و از رؤسای اهل کوفه و در شمار بزرگان و قاریان بود. او از اصحاب امیرالمؤمنین(ع) بود و هنگامی که باخبر شد حضرت سیدالشهدا(ع) از مدینه حرکت کرده، فوراً خود را به مکه رسانید و به آن حضرت ملحق شد و با خیل یاران امام(ع) به کربلا آمد و در سال ۶۱ هجری در رکاب مولایش حضرت سیدالشهدا(ع) به شهادت رسید^[۱].^[۲]

وفاداری بُریر

وفاداری و ایمان بُریر از برخوردهای او با افرادی که مقابل امام حسین(ع) بودند، به خوبی روشن می‌شود: موقعی که حر بن یزید ریاحی در بین راه کوفه جلو راه را بر امام حسین(ع) و یارانش گرفت، امام(ع) خطبه‌ای خواند، از جمله کسانی که برخاست و سخنرانی کرد، بریر بود. او خطاب به امام(ع) عرض کرد: "ای پسر رسول خدا، به خدا سوگند که خداوند به وجود تو بر ما منت گذاشت که در برابر تو با دشمنان خدا بجنگیم و اعضای ما در راه تو قطعه قطعه شود تا در روز قیامت جدت از ما شفاعت کند^[۳].^[۴]

مزاح بریر در شب عاشورا

طبری نقل می‌کند: در شب عاشورا بریر بن حضیر با عبدالرحمان انصاری مزاح می‌کرد، عبدالرحمان انصاری گفت: دست بردار، به خدا قسم حالا وقت مزاح نیست، بُریر در جواب او گفت: "به خدا سوگند، قوم من می‌دانند که من نه در جوانی و نه در پیری اهل مزاح نبوده‌ام ولکن به خدا قسم، من با آن‌چه ما ملاقات خواهیم کرد بشارت یافته‌ام و خدا می‌داند که بین ما و حورالعین فاصله‌ای نیست مگر اینها با شمشیرهایشان به طرف ما حمله کنند. و دوست دارم که با شمشیرهایشان به ما حمله کنند، مزاح من برای چنین خوشی و سروری است^[۵].
بریر سرانجام در روز عاشورای ۶۱ هجری در حادثه جانسوز کربلا در رکاب مولایش امام حسین(ع) به شهادت رسید^[۶].^[۷]

جستارهای وابسته

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی

پانویس

{

↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱ و تنقیح المقال، ج۱، ص۱۶۶.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۳۶-۲۳۷.
↑ "وَ اَللَّهِ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ لَقَدْ مَنَّ اَللَّهُ بِكَ عَلَيْنَا أَنْ نُقَاتِلَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ تَقَطَّعَ فِيكَ أَعْضَاؤُنَا ثُمَّ يَكُونَ جَدُّكَ شَفِيعَنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ"؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۳۷.
↑ "و الله لقد علم قومي أتى ما أحببت الباطل شابا ولا كهلا، ولكن و الله إني المستبشر بما نحن لاقون، والله إن بيننا وبين الحور العين إلا أن يميل هؤلاء علينا بأسيافهم و لوددت أنهم قد مالوا علينا بأسيافهم"؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.
↑ برای اطلاع بیشتر، ر.ک: کتاب اصحاب امام حسین(ص) از مدینه تا کربلا، اثر دیگر مؤلف، ترجمه بریر بن خضیر.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۳۷-۲۳۸.

[1] اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱ و تنقیح المقال، ج۱، ص۱۶۶.

[2] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۳۶-۲۳۷.

[3] "وَ اَللَّهِ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ لَقَدْ مَنَّ اَللَّهُ بِكَ عَلَيْنَا أَنْ نُقَاتِلَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ تَقَطَّعَ فِيكَ أَعْضَاؤُنَا ثُمَّ يَكُونَ جَدُّكَ شَفِيعَنَا يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ"؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.

[4] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۳۷.

[5] "و الله لقد علم قومي أتى ما أحببت الباطل شابا ولا كهلا، ولكن و الله إني المستبشر بما نحن لاقون، والله إن بيننا وبين الحور العين إلا أن يميل هؤلاء علينا بأسيافهم و لوددت أنهم قد مالوا علينا بأسيافهم"؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.

[6] برای اطلاع بیشتر، ر.ک: کتاب اصحاب امام حسین(ص) از مدینه تا کربلا، اثر دیگر مؤلف، ترجمه بریر بن خضیر.

[7] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۳۷-۲۳۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]