تقسیم غنائم

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۰۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


مدخل‌های وابسته به این بحث:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تقسیم غنائم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

معیار مالکیت غنائم در اسلام‌

غنائم جنگی؛ از مصادیق انفال‌

شیوه‌های استفاده از غنائم‌

  1. خوراکی‌ها: از آشامیدنی‌ها و غذاها در همان میدان جنگ استفاده می‌شد؛ زیرا استفاده کننده از آن، چه فقیر یا غنی، ناچار به حمل (خوراک و آذوقه) از دارالاسلام (مدینه) به سوی سرزمین جنگی بود که برای آن سختی بسیاری کشید[۲۰].‌
  2. ابزار آلات جنگی، لباس‌ها، اسب، شتر، گوسفند و...: که بر اساس معیار کلی تقسیم غنائم تقسیم می‌شد؛
  3. اسیران جنگی: این گروه جزء سپاه دشمن بودند که زنده دستگیر می‌شدند و آنها یا بخشیده و یا آزاد[۲۱]؛ یا با مسلمانان اسیر، مبادله می‌شدند[۲۲]؛ همچنین یا با پرداخت فدیه آزاد[۲۳] و یا بسیار به ندرت، کشته می‌شدند[۲۴].[۲۵].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابوهلال عسکری، الفروق اللغویه، ص ۳۹۰ - ۳۹۱؛ ابن اثیر، النهایة فی غریب الحدیث، ج ۳، ص ۳۸۹ و ابن منظور، لسان العرب، ج ۱۲، ص ۴۴۶.
  2. ابراهیمی، زینب، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۳۱۲.
  3. ابن هشام، السیرة النبویة، ج ۱، ص ۶۴۱؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج ۲، ص ۴۵۷ - ۴۵۸ و عبدالرحمن سهیلی، الروض الأنف، ج ۵، ص ۱۵۰.
  4. طبرسی، مجمع البیان، ج ۴، ص ۷۹۵ - ۷۹۶ و محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ج ۷، ص ۳۶۱.
  5. بیان حرمت شرب خمر و گرفتن ربا به تدریج، نشان دهنده وجود این اصل در تشریع قوانین اسلامی است
  6. ابراهیمی، زینب، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۳۱۳.
  7. المغازی، ج ۱، ص ۴۰۹ و ۴۱۲ و ج۳، ص۹۴۳ و ۹۴۸؛ السیرة النبویه، ص۶۴۱ و ج۲، ص۴۸۸ – ۴۹۰؛ تاریخ الطبری، ج ۲، ص ۴۵۷-۴۵۸؛ ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ج ۴، ص ۲۲۰ و تقی الدین مقریزی، امتاع الأسماع، ج ۱، ص ۲۰۵ و....
  8. ابراهیمی، زینب، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۳۱۲.
  9. المغازی، ج ۱، ص ۴۱۰؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج ۱، ص ۵۱۵ و امتاع الاسماع، ج ۱۳، ص ۱۴۵-۱۴۶.
  10. المغازی، ج ۱، ص ۴۱۰؛ تاریخ الطبری، ج ۲، ص ۵۹۱ و السیرة النبویه، ج ۲، ص ۲۴۴.
  11. ابراهیمی، زینب، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۳۱۳-۳۱۴.
  12. امتاع الأسماع، ج ۱، ص ۲۵۳؛ حلبی شافعی، السیرة الحلبیه، ج ۲، ص ۴۴۸ و المغازی، ج ۲، ص ۵۲۲.
  13. المغازی، ج ۱، ص ۴۱۰.
  14. همان، ص ۹۹ و امتاع الاسماع، ج ۱، ص ۱۱۱.
  15. المغازی، ج ۱، ص ۹۹ و ج ۱، ص ۳۷۹؛ امتاع الاسماع، ج ۱، ص ۱۱۱؛ السیرة الحلبیه، ج ۲، ص ۳۶۴ - ۳۶۵ و عیون الاثر، ج ۲، ص ۷۳ – ۷۴.
  16. ابراهیمی، زینب، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۳۱۴.
  17. المغازی، ج ۱، ص ۳۷۹ و ابن سید الناس، عیون الاثر، ج ۲، ص ۷۳.
  18. المغازی، ج ۱، ص ۳۷۹؛ السیرة الحلبیه، ج ۲، ص ۳۶۴ - ۳۶۵ و عیون الاثر، ج ۲، ص ۷۳ – ۷۴.
  19. ابراهیمی، زینب، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۳۱۴.
  20. زحیلی، وهبة، ص ۴۵۸.
  21. المغازی ، ج۱، ص۱۰۷ و ۴۱۲؛ انساب الاشراف، ج ۱، ص ۳۰۳ و ۴۴۲؛ الطبقات الکبری، ج ۲، ص ۱۳ و ۴۹ و السیرة النبویه، ج ۱، ج ص ۱، ص ۶۵۹ -۶۶۰.
  22. المغازی، ج ۲، ص ۶۰۴ مبادله اسیران با قریش، پس از پیمان صلح حدیبیه آغاز شد.
  23. این شیوه از سایر شیوه‌ها رایج‌تر بود و در بسیاری از غزوات مانند بدر، بنی‌ مصطلق، حنین و... نمونه‌های آن دیده می‌شود.
  24. عیون الاثر، ج ۱، ص ۳۰۸ - ۳۰۹؛ احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج ۲، ص ۴۶؛ انساب الاشراف، ج ۱، ص ۱۴۸ و تاریخ الطبری، ج ۲، ص ۴۵۹. ابی معیط و نضر بن حارث از اسیران جنگ بدر بودند که به دستور پیامبر(ص) در حال اسارت کشته شدند
  25. ابراهیمی، زینب، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۳۱۵.