آیا علم غیب معصوم ذاتی است یا اکتسابی؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۳۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

آیا علم غیب معصوم ذاتی است یا اکتسابی؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب
مدخل اصلیعلم غیب

آیا علم غیب معصوم ذاتی است یا اکتسابی؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث علم غیب معصوم است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علم غیب مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

امام خمینی
امام خمینی در کتاب «کشف الاسرار» در این‌باره گفته‌ است:
«دین‌داران نمی‌گویند که پیغمبر(ص) یا امام(ع) از پیش خود بی‌تعلیمات خدایی غیب می‌گویند؛ آنها هم بشری هستند که اگر راه تعلیمات عالم غیب به آنها بسته شود از غیب بی‌خبرند، و این آیات شریفه که می‌گوید پیغمبر(ص) بشری است که غیب نمی‌گوید، همین معنی را گوشزد می‌کند و گرنه ما گواه داریم از قرآن خدا که با تعلیم خدایی، پیغمبران بلکه غیر آنها غیب‌گویی می‌کردند و از امور پنهان و گذشته و آینده خبر می‌دادند. در قرآن برای غیب‌گویی عمومی پیغمبران و غیبگویی خصوصی بعضی از آنها آیاتی نازل شده است که ما بعضی از آنها را از نظر خوانندگان می‌گذرانیم تا مطلب را خوب دریابند.... ﴿عَالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا * إِلاَّ مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ یعنی خدا عالم به غیب است. مطلع نمی‌کند بر غیب احدی را مگر آنهایی را که برای پیغمبری برگزیده که راهی برای آنها باز کند که مطلع شوند بر پیشینیان و کسانی که پس از آنها می‌آیند. یعنی از گذشته و آینده آنها را خبردار کند»[۱].

پاسخ‌های دیگر

 با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:  

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع علم غیب معصوم

پانویس

  1. کشف الاسرار، ص۵۰.
  2. و بی‌گمان قرآن را از نزد فرزانه‌ای دانا به تو می‌آموزند؛ سوره نمل، آیه: ۶.
  3. « و الهام الالقاء فی الروع و هو افاضته تعالی الصور العلمیة من تصور أو تصدیق علی النفس»؛ طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲۰، ص۴۲۸.
  4. دلایل عقلی و نقلی علم غیب امامان معصوم، فصلنامه قبسات، ص۱۵
  5. «و یجوز أن یدله الله تعالی علی الفرق بین الصادقین من الشهود وبین الکاذبین فلا یغیب عنه حقیقة الحال»
  6. «إن الأئمة من آل محمد (ص) قد کانوا یعرفون ضمائر بعض العباد ویعرفون ما یکون قبل کونه، ولیس ذلک بواجب فی صفاتهم ولا شرطا فی إمامتهم ، وإنما أکرمهم الله تعالی به وأعلمهم إیاه...»
  7. «فأما إطلاق القول علیهم بأنهم یعلمون الغیب فهو منکر بین الفساد ، لأن الوصف بذلک إنما یستحقه من علم الأشیاء بنفسه لا بعلم مستفاد، وهذا لا یکون إلا الله عز وجل، وعلی قولی هذا جماعة أهل الإمامة إلا من شذ عنهم من المفوضة ومن انتمی إلیهم من الغلاة»
  8. «ولسنا نمنع أن یعلم الإمام أعیان الحوادث تکون بإعلام الله تعالی له ذلک . فأما القول بأنه یعلم کل ما یکون ، فلسنا نطلقه ولا نصوب قائله لدعواه فیه من غیر حجة ولا بیان‏»
  9. «أن الذی یجب أن یعلمه علوم الدین والشریعة. فأما الغائبات ، أو الکائنات الماضیات والمستقبلات ، فإن علم بإعلام الله تعالی شیئا فجائز ، وإلا فذلک غیر واجب‏».
  10. گستره علم امام از دیدگاه آیات و روایات.
  11. کافی، ج۱، ص۲۵۶
  12. فرآیند آگاهی شیعیان از علم غیب امامان؛ فصلنامه امامت‌پژوهی؛ شماره ۲، ص۸۱.
  13. رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا؛ ص ۲۶.
  14. (غلاه، کسانی که امامان(ع) را از حدود موجود امکانی خارج دانسته و برخی از صفاتی را که اختصاص به خدا دارد بر آنان ثابت می‌دانند)
  15. وبگاه پرسمان.
  16. همان، خطبه ۲۱۳، ص ۲۴۵
  17. ر.ک: مصنفات الشیخ المفید (اوائل المقالات)، ج ۴، ص ۶۷
  18. ج ۳، ص ۴۰۳، و ج ۵، صص ۳۱۳-۳۱۴
  19. از برخی نقل‌های تاریخی چنین بر می‌آید که این برداشت در آن زمان رواج داشته است. برای نمونه، ر.ک: مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج ۲۶، ص ۱۰۳؛ ری شهری، محمد، موسوعه الامام علی بن ابی طالب(ع)، ج ۷، ص ۲۰۶
  20. نهج البلاغه، خطبه، ۱۲۸، ص ۱۲۷
  21. همان، خطبه ۱۷۸، ص ۱۸۶
  22. ر.ک: ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج ۱۰، ص ۱۴
  23. شرف الدین استرآبادی، علی، تأویل الآیات الظاهره، ج ۲، ص ۴۹۰
  24. ر.ک: کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۴۳۸؛ فیض کاشانی،ملا محسن الوافی، ج 3۳، ص ۵۴۲ و حر عاملی، محمد، اثبات الهداه، ج ۲، صص ۴۹۵، ۴۶۰ و ۴۵۷
  25. نهج البلاغه، خطبه ۱۳۲ص، ص ۱۳۰
  26. وبگاه پرسمان