اقرم بن زید خزاعی
مقدمه
با توجه به نسبتش، به قبیله خزاعه نسب می‌برد[۱]. کنیه‌اش ابوعبدالله است[۲]. برخی منابع نامش را «ارقم» گفته‌اند که درست نیست[۳]. تنها مدرک صحابی بودنش روایتی است که از طریق نواده‌اش عبیدالله بن عبدالله بن اقرم نقل شده است که بر پایه آن، عبدالله بن اقرم گوید: همراه پدرم (اَقرَم) در صحرای نَمِره[۴] بودم که گروهی سواره از کنار ما گذشتند و اندکی دورتر توقف کردند، پدرم به سمت آنان رفت و من هم دنبالش رفتم تا به آنها رسیدم، ناگاه دیدم رسول خدا(ص) با آنهاست، سپس هنگام نماز شد، من هم با پیامبر نماز گزاردم، گویی هم‌اکنون سفیدی زیر بغل رسول خدا(ص) که به سجده می‌رفت، می‌بینم[۵]. گفتنی است، طوسی[۶] و ابن عبدالبر[۷] اقرم را راوی حدیث نقل کرده‌اند در حالی که در غالب منابع، راوی حدیث فرزند صحابی‌اش، عبدالله است. نواده‌اش عبیدالله که در بعضی منابع عبدالله گفته شده در شمار راویان است[۸].[۹]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ سمعانی، ج۲، ص۳۵۸.
- ↑ ابونعیم، ج۱، ص۳۲۵.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۲۵؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۶۵.
- ↑ موضعی است در عرفات، ر.ک: یاقوت حموی، ج۵، ص۳۰۴.
- ↑ شافعی، ج۱، ص۱۳۷؛ احمد بن حنبل، ج۴، ص۳۵؛ ابن ابی شیبه، ج۱، ص۲۸۹؛ ابن ابی عاصم، ج۴، ص۳۰۶.
- ↑ طوسی، ص۲۴.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۲۵.
- ↑ ابن ابی حاتم، ج۵، ص۱؛ ذهبی، ص۶۸۱.
- ↑ بانشی، رحمت‌الله، مقاله «اقرم بن زید خزاعی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۱۸.