نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۰۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۰۰ توسط Heydari(بحث | مشارکت‌ها)
وظیفه ما در زمان ظهور امام مهدی چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
«در این باب آن‌چه بر ما است بیان تکلیف اجمالی است و اما تکلیف تفصیلی، پس آن بسته است به امر خود آن حضرت و نظر آن حضرت زیراکه او امام است، وظیفه ما تعیین تکلیف برای او و پیروان او نیست و به همین لحاظ در اخبار چیزی به تفصیل ذکر نشده.
اما وظیفه اجمالی: پس آن اطاعت کردن او است در هر امر و جهاد کردن در رکاب او و اجابت کردن ندای آسمانی و ندای او به حضور در مکه یا الحاق به او در طریق به هر وسیله باشد، چنان‌که پیش گذشت. حضرت باقر (ع) فرمود: "هرگاه قیام کند قائم ما اهل بیت، تقسیم کند بالسویه و عدالت کند در رعیت، پس هرکس اطاعت او کند اطاعت خدا کرده و هرکس معصیت او کند معصیت خدا کرده"[۱].
و نیز فرمود: "هرکس قائم را درک کند و تسلیم نکند برای او آن‌چه برای پیامبر (ص) و علی (ع) تسلیم کرده خداوند بهشت را بر وی حرام کند و جایگاه او در آتش خواهد بود و بد جایگاهی است جایگاه ظالمین"[۲].
حضرت صادق (ع) فرمود: "اگر ببینی که قائم (ع) به شخصی صد هزار بدهد و به دیگری یک درهم در سینه تو بزرگ نیاید، زیراکه امر به او تفویض شده"[۳].
و در فضل جهاد و کشته شدن در راه او در فصل انتظار فرج و مردن در انتظار گذشت. ""اللهم اجعلنا من اولیاء القائم و أعوانه و انصاره قبل ظهوره و بعد ظهوره""»[۴].
«اساسی‌ترین ویژگی زمان ظهور که آن را از زمان غیبت ممتاز می‌سازد حضور امام به طور علنی و آشکار در بین مردم است به طوری که دسترسی به او امکان‌پذیر است. بنابراین اصلی‌ترین وظیفه در زمان ظهور شناخت امام عصر (ع) و ولایت‌پذیری از آن حضرت آگاهی از دستورات او و در نهایت عمل به آن دستورات می‌باشد و اگر در یکی از شئون زندگی فردی یا اجتماعی، دنیایی یا آخرتی، چه مادی و چه معنوی با مشکلی مواجه شویم از اماممعصوم کسب وظیفه می‌کنیم. از این رو:
برای آشنایی بیشتر مروری می‌کنیم به مهمترین ویژگی‌های یاران و اصحاب حضرت مهدی (ع) که در روایات معصومین حکایت شده است:
یقین: از امام صادق (ع) درباره یاوران حضرت مهدی حکایت شده: مردانی که گویا دل‌هایشان پاره‌های آهن است. غبار تردید در ذات مقدس خدا، خاطرشان را نمی‌آلاید... از ناخشنودی پروردگارشان هراس دارند برای شهادت دعا می‌کنند و آرزومند شهید شدن در راه خدا هستند[۵].
روحیه شهادت طلبی: این ویژگی از روایت فوق و روایات دیگر به دست می‌آید.
بصیرت و آگاهی: یاران مهدی (ع) در بصیرت، درایت و خردمندی سرآمدند؛ در فتنه‌هایی که زیرکان در آن می‌مانند هوشیارانه راه می‌جویند و حق را از باطل باز می‌شناسند.
عبادت و بندگی: از امام باقر (ع) نقل شده: گویا قائم و یارانش را در نجف اشرف می‌نگرم توشه‌هایشان به پایان رسیده و لباس‌هایشان مندرس گشته است. جای سجده بر پیشانی‌شان نمایان است، شیران روزند و راهبان شب[۶].
حافظان حدود الهی: از حضرت علی (ع) حکایت شده: یاران با این شرایط با امامشان بیعت می‌کنند: دست پاک و پاکدامن می‌باشند، زبان به دشنام نگشایند، و خون کسی را به ناحق نریزند، بر مرکب‌های ممتاز سوار نشوند و لباس‌های فاخر نپوشند... ساده زندگی کنند و در راه خدا به شایستگی جهاد کنند، امام نیز متعهد می‌شود به سان همراهان زندگی کند[۷].
شجاعت: از امام باقر (ع) حکایت شده: گویا آنان را می‌نگرم... که دل‌هایی چون پولاد دارند در هر سو تا مسافت یک ماه، ترس از آنها بر دل‌های دشمنان سایه می‌افکند در سوارکاری و تیراندازی بی‌نظیرند در رزمگاه نشان شجاعان بر تن دارند و...[۸].
فرمانبری: از پیامبر نیز حکایت شده: تلاش‌گر و کوشا در پیروی از او هستند[۹].
ایثار و مواسات: همچنین دل‌های یاران حضرت به هم پیوند دارد و یار و غمخوار یکدیگر هستند. گویا یک پدر و مادر آنان را پرورش داده است و دل‌های آنان از محبت و خیرخواهی به یکدیگر آکنده است[۱۰].
زهد و ساده‌زیستی: زهد زینت کارگزاران مهدی است. نمی‌توانند تن به آسایش و شاد کامی سپارند و از احوال مردمان غافل شوند و نام مصلح جهان بر خویش نهند، زیرا آن‌که با عشرت‌طلبان همسو می‌شود و دل در گرو آز و طمع دارد، نمی‌تواند مروّج دین و کارگزاری شایسته برای حکومت عدل و داد باشد[۱۱].
نصرت و یاری: از وظایف مومنان، نصرت و یاری‌کردن آن حضرت است که در حقیقت نصرت خداوند متعال است، یاری‌کردن امام عصر (ع) این است که مؤمن نسبت به آن چه خواست آن حضرت است اقدام نماید. و نصرت در زمان ظهور با جهاد کردن در کنار امام و صبر و شکیبائی بر سختی‌ها و بذل مال و جان به دست می‌آید[۱۲]»[۱۳].
