اخبار غیبی از شهادت حضرت فاطمه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۸ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۱۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

خبر دادن خدا از شهادت حضرت فاطمه(س)

۱. «محمدبن قولویه» به سند خود از امام صادق(ع) روایت کرده است که: در معراج به پیامبر اکرم(ص) گفته شد: خداوند تبارک و تعالی تو را در سه هنگام، می‌آزماید تا شکیبایی‌ات را امتحان کند. پیامبر اکرم(ص) عرض کرد «پروردگارا! در برابر فرمانت، تسلیم هستم و بی‌مدد تو بر شکیبایی ناتوانم، آن سه چیز کدامند»؟ گفته شد: نخستین هنگامه: گرسنگی تو و خانواده‌ات است که به دلیل ایثارتان بر نیازمندان است.

حضرت پاسخ داد «پروردگارا! پذیرفتم و راضی و تسلیم هستم و از تو، توفیق و شکیبایی می‌طلبم». گفته شد: اما دومین مورد: تکذیب رسالتت و ترس شدید است، همچنین تلاش کردن در جنگ با کافران با هزینه کردن جان و مالت در این راه و شکیبایی بر مصیبت‌هایی که از آنها و منافقان به تو می‌رسد و تحمل درد و رنج در جنگ و زخمی شدن تو است.

حضرت ابراز کرد «پروردگارا! پذیرفتم و راضی و تسلیم می‌باشم و از تو، توفیق و شکیبایی می‌خواهم». گفته شد: اما آخرین آزمایش: پس از تو، خاندانت کشته خواهند شد و برادرت علی(ع)، از سوی امتت، مورد اهانت و دشنام، اذیت و آزار، توبیخ و شماتت و بالاخره انکار و ستم قرار خواهد گرفت و انجامش شهادت است.

حضرت عرض کرد: «پروردگارا! همه را پذیرفتم و راضی‌ام و تنها از تو، خواستار توفیق و شکیبایی هستم». به دخترت فاطمه(س) ستم روا می‌دارند. او را از حقش محروم می‌کنند، آنچه را تو، به او دادی با ستم می‌ستانند. در حال بارداری، او را کتک می‌زنند. با زور وارد خانه‌اش می‌شوند، حرمت حریمش را می‌شکنند. آن‌گاه او را به خفت و خواری می‌کشند در حالی که توان هیچ گونه دفاعی از خود ندارد. سپس آن بانوی بزرگوار، فرزند باردارش را به علت کتک و آزار دشمنان، سقط می‌کند و به همین سبب به شهادت می‌رسد. حضرت گفت «ما از آن خداییم و به سوی از باز می‌گردیم»[۱] پروردگارا! پذیرفتم و تسلیم هستم و از تو، توفیق و شکیبایی را خواهانم»[۲].[۳]

  1. إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ «ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم» سوره بقره، آیه ۱۵۶، این جمله را آیه «استرجاع» می‌نامند که بنابر فرمایش قرآن، مؤمنان آن را هنگام مصیبت دیدن می‌خوانند.
  2. کامل الزیارات، ص۴۵۷، ح۸۴۰.
  3. یوسفی غروی، محمد هادی، فرهنگ شهادت معصومین، ج۱ ص ۴۳۳.