صفویه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل صفویه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

سلسله‌ای از سلاطین ایران که شیعه مذهب و با مسلک تصوّف بودند و در قرن دهم هجری حکومتی مذهبی در ایران بر سر کار آوردند. صفویان منسوب به جدّشان صفی الدین اردبیلی‌اند و شاه اسماعیل صفوی اولین پادشاه این سلسله، مذهب شیعۀ اثنی عشری را به عنوان مذهب رسمی ایران اعلام کرد و مدّت‌ها با حکومت سنّی مذهب عثمانی‌ها و ازبک‌ها جنگید و حکومتی متمرکز و شیعی در ایران ایجاد کرد. اوج اقتدار این سلسله در زمان شاه عباس صفوی بود. ساختار دینی حکومت در آن دوره بر مذهب شیعه شکل گرفت و شماری از علمای بزرگ شیعه نیز با حکومت صفوی همکاری و تفاهم داشتند و از این رهگذر، به نشر مبانی شیعه و ترویج روایات اهل بیت و فقه جعفری پرداختند، همچون: محقق کرکی، شیخ بهایی، میرداماد، ملاّ صدرا، فیض کاشانی و دیگران.[۱][۲]

منابع

پانویس

  1. ر.ک. دائرة المعارف تشیع ج ۱۰ص۳۵۴ پیدایش دولت صفوی ترجمه آژند
  2. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۶۵.