ام‌کلثوم دختر امام علی در معارف و سیره حسینی
مقدمه
دختر دیگر امیرالمؤمنین(ع) و فاطمه زهرا(س) ام کلثوم است. او زنی شجاع و رشیده و عاقله بود[۱]. در خانه علی(ع) و در دامان زهرای مرضیه(س) بزرگ شده بود. درک امامانی چون علی(ع) و حسن(ع) و حسین(ع) و زین العابدین(ع) بر معرفت او افزوده بود.
وی در میدان سیاست هم حضور فعالی داشت؛ چنان که در زمان عثمان به عنوان سفیر به سوی مکه اعزام شده بود[۲]. وی در کربلا زن تمام‌عیار و جاافتاده‌ای بود که با کمک زینب توانست بر مشکلات فایق آمده و دشمن را به رسوایی افکند. او نیز در کوفه چون زینب کبری(س) در حالی که با صدای بلند گریه می‌کرد، از پس پرده نازکی خطبه‌ای ایراد کرد: ای مردم کوفه رسوایی بر شما! چرا حسین را خوار کردید و او را کشتید؟ و اموالش را به تاراج بردید و زنان حرمش را اسیر نمودید و ایشان را آزار و شکنجه کردید؟ مرگ و نابودی بر شما! وای بر شما! آیا می‌دانید چه بلایی دامن‌گیر شما شد؟ و چه بار گناهی بر پشت می‌کشید؟ و چه خون‌ها ریختید؟ و با چه بزرگواری رو به رو شدید و از چه کودکانی لباس ربودید؟ بهترین مردم بعد از رسول خدا را کشتید، دلسوزی از کانون دل شما رخت بربست، هان که حزب خداوند پیروز است و حزب شیطان زیان‌کار...[۳]
وقتی ابن زیاد در کوفه سر امام حسین(ع) را مقابل خود گذاشته و خوشحالی می‌کرد! ام کلثوم(ع) خطاب به ابن زیاد فرمود: ای پسر زیاد! آیا برای پاسخ به رسول خدا(ص) جوابی آماده کرده‌ای؟ می‌دانی سر و کارت با رسول خدا(ص) است[۴]؟
پس از خطبه آتشین ام کلثوم(س) مردم به قدری تحت تأثیر قرار گرفته بودند که همه می‌گریستند، به خود الطمه می‌زدند، زنان گیسوان پریشان می‌کردند و صدا به واویلا بلند شد. مردان ریش‌های خود را می‌کندند و...[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ کنزالعمال، خبر ۳۷۵۸۶، ج۱۳، ص۶۲۴؛ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۸۴ و ۴۸۵.
- ↑ تاریخ طبری، ج۲، ص۶۰۱، سنه ۲۸ هجری.
- ↑ لهوف، ص۱۹۸؛ امام حسین(ع) و ایران، ص۴۷۳ - ۴۷۶.
- ↑ امام حسین و ایران، ص۴۷۶: زن‌ها می‌گریستند و مردان از خجالت سر به زیر انداختند مبادا چشم سخنران به آنها بیفتد!
- ↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۸۵ و ج۷، ص۱۳۶، قبر شریف ام کلثوم(ع) در دمشق است.
- ↑ خادری، ملیحه، مقاله «زنان در نهضت عاشورا»، فرهنگ عاشورایی ج۹ ص ۴۶.