مره بن شراحیل همدانی در تراجم و رجال

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۵۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث مره بن شراحیل همدانی است. "مره بن شراحیل همدانی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

شیخ طوسی، مره بن شراحیل همدانی[۱] را از اصحاب امیرمؤمنین(ع) به شمار آورده است[۲].

ابن سعد می‌نویسد: یاران عبدالله بن مسعود پنج نفر بودند و همه از علما به شمار می‌آمدند. این پنج نفر عبارتند از: عبیده سلمانی مرادی، علقمه بن قیس نخعی، مسروق بن اجدع، شریح و همدانی (که احتمال دارد مراد او از همدانی همان مره بن شراحیل همدانی باشد)[۳]. ولی صاحب الغارات، مره بن شراحیل همدانی و شریح و مسروق را از دشمنان علی(ع) معرفی کرده است[۴].

حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده در فصل حکّام قزوین می‌نویسد: در زمان خلافت امیرالمؤمنین علی(ع)، ربیع بن خثیم (خواجه ربیعابو العریف ارجحی، مره بن شراحیل همدانی، عبیدة بن عمرو سلمانی و قرظة بن ارطات یکی بعد از دیگری والی (قزوین) بودند[۵].

از مجموع آنچه گذشت معلوم شد که مره بن شراحیل همدانی اگر چه شیخ طوسی او را از یاران امیرالمؤمنین(ع) ذکر کرده و حمدالله مستوفی وی را از کارگزاران امام(ع) در قزوین به شمار آورده، ولی آیة الله خوئی؛ می‌نویسد: افراد زیادی گفته‌اند مُرّه، با حضرت علی(ع) دشمنی داشته و به آن حضرت ایمان نیاورده است[۶].[۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. در کتاب تاریخ گزیده تألیف حمد الله مستوفی، او را فرزند «شراحیل» دانسته و با نام «مُرّة بن شراحیل همدانی» ذکر کرده است.
  2. رجال طوسی، ص۵۹، ش۳۳.
  3. طبقات الکبری، ج۶، ص۱۰ و ۱۱.
  4. الغارات، ج۲، ص۵۵۷ به نقل از: سیمای کارگزاران، ج۱، ص۲۳۲.
  5. تاریخ گزیده، ص۷۹۳ به نقل از: سیمای کارگزاران، ج۱، ص۴۱۴.
  6. معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۱۲۸.
  7. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۲۸۶.