مره بن شراحیل همدانی در تراجم و رجال

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

شیخ طوسی، مره بن شراحیل همدانی[۱] را از اصحاب امیرمؤمنین S به شمار آورده است[۲].

ابن سعد می‌نویسد: یاران عبدالله بن مسعود پنج نفر بودند و همه از علما به شمار می‌آمدند. این پنج نفر عبارتند از: عبیده سلمانی مرادی، علقمه بن قیس نخعی، مسروق بن اجدع، شریح و همدانی (که احتمال دارد مراد او از همدانی همان مره بن شراحیل همدانی باشد)[۳]. ولی صاحب الغارات، مره بن شراحیل همدانی و شریح و مسروق را از دشمنان علی S معرفی کرده است[۴].

حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده در فصل حکّام قزوین می‌نویسد: در زمان خلافت امیرالمؤمنین علی S، ربیع بن خثیم (خواجه ربیعابو العریف ارجحی، مره بن شراحیل همدانی، عبیدة بن عمرو سلمانی و قرظة بن ارطأه یکی بعد از دیگری والی (قزوین) بودند[۵].

از مجموع آنچه گذشت معلوم شد که مره بن شراحیل همدانی اگر چه شیخ طوسی او را از یاران امیرالمؤمنین S ذکر کرده و حمدالله مستوفی وی را از کارگزاران امام S در قزوین به شمار آورده، ولی آیة الله خوئی؛ می‌نویسد: افراد زیادی گفته‌اند مُرّه، با حضرت علی S دشمنی داشته و به آن حضرت ایمان نیاورده است[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. در کتاب تاریخ گزیده تألیف حمد الله مستوفی، او را فرزند «شراحیل» دانسته و با نام «مُرّة بن شراحیل همدانی» ذکر کرده است.
  2. رجال طوسی، ص۵۹، ش۳۳.
  3. طبقات الکبری، ج۶، ص۱۰ و ۱۱.
  4. الغارات، ج۲، ص۵۵۷ به نقل از: سیمای کارگزاران، ج۱، ص۲۳۲.
  5. تاریخ گزیده، ص۷۹۳ به نقل از: سیمای کارگزاران، ج۱، ص۴۱۴.
  6. معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۱۲۸.
  7. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۲۸۶.