اعتکاف

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اعتکاف (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

اعتکاف یعنی در جایی برای مدتی ماندن جهت عبادت. به کسی که در مسجد یا معبدی برای عبادت می‌ماند، عاکف و معتکف گویند.

پیامبر خداa ده روز آخر ماه رمضان را در مسجد می‌ماند و شب‌ها به عبادت می‌پرداخت. اعتکاف در ماه رمضان یا مواقع دیگر صورت می‌گیرد.

رایج‌ترین اعتکاف در ماه رجب، روزهای ۱۳ و ۱۴ و ۱۵ از این ماه است که به "ایّام البیض" (روزهای روشن و نورانی) معروف است و معتکفین در مساجد جامع شهرها مستقرّ می‌شوند و روزه می‌گیرند و در عصر روز سوّم دعاها و تلاوت‌ها و نمازهای خاصّی صورت می‌گیرد که به "اعمال ام داود" مشهور است و جزئیات آن در کتب دعا آمده است و احکام و آداب و شرایط خاصّی دارد.

اعتکاف، فرصتی برای نیایش و خلوت با خدا و دوری از اشتغالات روزمرّه و پاک ساختن روح و توبه و قرب به خداست[۱].

منابع

پانویس