احترام و تکریم بزرگسالان و سالمندان
پاسداشت کهن‌سالان
پیامبر اسلام می‌فرمود: «احترام به پیرمرد [و پیرزن] مسلمان، بزرگداشت خداوند است»[۱]. جوانان را به احترام نهادن به کهن سالان تشویق می‌کرد و می‌فرمود: هیچ جوانی، کهن‌سالی را به خاطر پیری‌اش گرامی نمی‌دارد، جز آنکه هنگام پیری خودش، خداوند کسی را برایش فراهم می‌کند که احترامش گذارد[۲].
امام صادق(ع) فرمود: «روزی دو مرد نزد حضرت آمدند. یکی پیر و دیگری جوان. مرد جوان پیش از همراه کهن‌سالش لب به سخن گشود. پیامبر فرمود: (ابتدا) بزرگ(تر) و بزرگ(تر)» [۳].
رسول رحمت همگان را به احترام پیران فرا می‌خواند و می‌فرمود: کهن‌سال در میان خاندانش بسان پیامبر در میان امتش است[۴]. از ما نیست کسی که کهن‌سالان ما را احترام نکند[۵]؛ (زیرا) برکت با بزرگان شماست[۶].[۷]
احترام به سالمندان
در جامعه اسلامی، تمام افراد، شایسته تکریم و احترام هستند. در این میان، گروهی وجود دارند که نسبت به احترام و بزرگداشت آنان سفارش بیشتری شده است. پیران و سالخوردگان در شمار این گروهند. در حقیقت، تجلیل و احترام افراد پیر و سالخورده، احترام به خداوند متعال است. اینان کسانی هستند که عمری از فرزندان خویش نگه داری کرده‌اند؛ در حد توان بهترین خوردنی‌ها و پوشیدنی‌ها را برایشان فراهم ساخته و خود را به خاطر آنان به رنج‌های فراوان انداخته‌اند. آیا رواست آدمی با کسانی که به او محبت کرده‌اند، نامهربان باشد و به آنان بی‌اعتنایی کند؟
در قاموس هیچ دینی نیامده است که سالمندانی را که به عشق زیستن با نوه‌هایشان زنده‌اند، از آغوش گرم خانواده جدا سازند و آنان را در کنج تنهایی آسایشگاه‌ها به حال خود واگذارند. اگر در آسایشگاه‌ها، بهترین خوردنی‌ها و پوشیدنی‌ها را در اختیار سالمندان قرار دهند، با یک ساعت دور هم‌نشینی در خانواده برابر نخواهد بود. پیران گنجینه‌های تجربه‌اند. چرا با جدا کردن آنان از خانواده، راه انتقال تجربه‌ها را بر فرزندانمان ببندیم. پس بیاییم و به سفارش رسول رحمت، درباره بزرگداشت مقام بزرگسالان توجه کنیم. پیامبر اکرم(ص)می فرماید: «إِنَّ مِنْ إِجْلَالِي تَوْقِيرَ الشَّيْخِ مِنْ أُمَّتِي»؛ «احترام به سالخورده امت من، احترام نهادن به من است»[۸]..[۹]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ اصول کافی، ج۲، ص۱۶۵.
- ↑ مشکاة الانوار، ص۲۹۳.
- ↑ مستدرک الوسائل، ج۸، ص۳۹۳.
- ↑ جامع الصغیر، ج۲، ص۹۰.
- ↑ اصول کافی، ج۲، ص۱۶۵.
- ↑ بحارالانوار، ج۷۲، ص۱۳۷؛ برگرفته از: هم‌نام گل‌های بهاری، ص۲۱۸.
- ↑ اسحاقی، سید حسین، نگین رسالت ص ۹۴.
- ↑ کنز العمال، ح۶۰۱۳.
- ↑ حسینی‌نیا، اقبال، زمزم هدایت، ص ۴۶.