آبرو
مقدمه
تنها خورد و خوراک و تمتعات مادی نیست که برای انسان از اهمیت برخوردار است؛ مهم‌تر از آن آبرو و حفظ حرمت و حیثیّت است که جایگاه اصلی در احساس خوشبختی در میان هم‌نوعان را اشغال می‌کند. از امام علی(ع) نقل شده است: از بزرگی و ارجمندی مرد است که مال خود را خرج و آبروی خود را حفظ کند[۱].
امام سجاد(ع) از اینکه دشنام و بیهوده‌گویی سبب بی‌آبرویی مؤمنی شود به خدا پناه می‌برد: ای خداوند،... هر ناسزا و لغو و دشنام در آبرو،... که اهریمن بر زبان من می‌افکند تو آن را به حمد و سپاس خود... بدل نمای[۲].
و از خدا می‌خواهد که به سبب توانگری آبرویش محفوظ باشد: بار خدایا درود بفرست بر محمد و خاندانش و آبرویم به توانگری مصون دار و جاه و منزلتم به بینوایی مکاه[۳]. حاجت خواستن از دیگران، بسیار می‌شود که از منزلت ما می‌کاهد و آبروی ما می‌برد از این رو عرضه می‌دارد: بار خدایا،... آبروی مرا حفظ کن که چیزی از مردم زمانه نخواهم[۴].
هم‌چنین هستند حسودانی که آبروی انسان را هدف می‌گیرند: ای خدای من، بسا حسود مردی که بر نعمت من رشک بُرد... و آبروی مرا آماج تیرهای بهتان خود ساخت[۵].
هر چند حفظ آبرو در دنیا خیلی مهم است، اما مهم‌تر از آن سربلندی و آبرومندی در آخرت است: بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست... پس از بیرون شدن ما از دنیا، گورهای ما را بهترین منازلِ ما گردان و به فضل و رحمت خویش گورهای تنگ ما فراخ ساز و ما را در میان انبوه مردم که در عرصات گرد می‌آیند، به کیفر گناهان تباه‌کننده‌مان رسوا مساز[۶].[۷].[۸]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ گفتار امیرالمؤمنین علی(ع)، ج۲، ص۱۲۹۷.
- ↑ نیایش بیستم.
- ↑ نیایش بیستم.
- ↑ نیایش چهل وهفتم.
- ↑ نیایش چهل و نهم.
- ↑ نیایش چهل و دوم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ گفتار امیرالمؤمنین علی(ع)، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ الاسلامی، ج۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.
- ↑ خالقیان، فضل‌الله، مقاله «آبرو»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۵.