ابوجحش لیثی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
یاد وی تنها در روایت عبدالله بن عمر بود آمده است که می‌گوید: رسول خدا(ص) مشغول نماز جماعت بود که عمر به مسجد آمد و افرادی را بر در مسجد دید. از آنان خواست به جماعت حاضر شوند. أبو جحش از آن جمع مخالفت کرد و گفت: تا زمانی که قوی پنجه‌تر و بی‌باک‌تر از من صورتم را به خاک نرساند، از جا بر نمی‌خیزم. عمر با او درگیر شد و وی را به زمین زد[۱] که عثمان آنان را از یکدیگر جدا کرد. عمر با ناراحتی نزد رسول خدا(ص) شکایت برد[۲]. آن حضرت فرمود: "خداوند از نماز ابو جحش بی‌نیاز است. فرشتگانی در آسمان دنیا هستند که تا قیامت سر از سجده بر نمی‌دارند". بخاری، ذهبی، ابوحاتم و نسایی، هر یک به نوعی این روایت را تضعیف کرده‌اند[۳]. این روایت را ابونعیم[۴] نیز آورده، ولی ابن اثیر[۵]، آن را در نسخه‌ای که نزدش بوده، نیافته است.[۶]
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۵۴.
- ↑ حاکم، ج۳، ص۸۸-۸۷.
- ↑ ذهبی، ج۳، ص۵۲؛ ابن کثیر، ج۴، ص۴۷۵؛ ابن حجر، ج۷، ص۵۴.
- ↑ ابونعیم، ج۵، ص۲۸۵۸.
- ↑ ابن اثیر، ج۶، ص۴۷.
- ↑ حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ابوجحش لیثی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۲۱۰.