ابوسوید عبدی
مقدمه
نامش معلوم نیست[۱] و ابن حجر[۲] او را در شمار مخضرمین آورده است. بیشتر منابعی که از او یاد کرده‌اند، به ماجرای دیدار او با عبدالله بن عمر بسنده کرده‌اند. ابوسوید می‌گوید: برای دیدار عبدالله بن عمر با عده‌ای به خانه او رفتیم، اجازه دادن ابن عمر برای دیدارش طولانی شد. به هنگام انتظار بر در خانه ابن عمر، روی سنگی که در کنار خانه بود رفته، داخل خانه او را نگاه کردم. ابن عمر متوجه نگاه من شد و به وقت دیدار پرسید: کدام یک از شما سر در خانه من کشیدید؟ گفتم: من. گفت: به چه دلیل نظر در خانه مرا حلال شمردی؟ گفتم: تعمدی نبود. به دلیل طولانی شدن اجازه ورود و انتظار زیاد نگاه کردم. سپس سؤالاتی از او کردند که در پاسخ آنان گفت: از رسول خداa شنیدم که فرمود: «بُنِيَ الإِسْلامُ عَلَى خَمْسٍ: شَهَادَةِ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ، وَإِقَامِ الصَّلاةِ، وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ، وَالْحَجِّ، وَصَوْمِ رَمَضَانَ»؛ ابوسوید می‌گوید: به ابن عمر گفتم: درباره جهاد چه می‌گویی؟ گفت: 
وَمَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ
[۳].[۴]؛ حدیث «بُنِيَ الإِسْلامُ» از راه‌های مختلفی از ابن عمر نقل شده است، اما عبارت وَمَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ؛ در حدیث ابوسوید اضافه شده است. البانی گفته است: ابوسوید و برکة بن یعلی تیمی که این روایت را از طریق ابن عمر نقل کرده‌اند، شناخته شده نیستند[۵]. ابن حجر در مدخل جداگانه‌ای، از ابوسوید دیگری نام برده، او را غیر از ابوسوید عبدی دانسته، به صحابی بودنش تصریح کرده و او را در قسم اول از کتاب خود آورده است[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، تعجیل، ص۴۹۳.
- ↑ الاصابه، ج۷، ص۱۶۹.
- ↑ «و هر کس بکوشد تنها برای خویش می‌کوشد» سوره عنکبوت، آیه ۶.
- ↑ احمد بن حنبل، ج۲، ص۹۳؛ ابن ابی شیبه، ج۶، ص۲۰۲؛ ابن حجر، لسان، ج۲، ص۹.
- ↑ البانی، ج۳، ص۲۴۹؛ ابن حجر، لسان، ج۲، ص۹.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۱۶۵.
- ↑ محمدی، رمضان، مقاله «ابوسوید عبدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۶۵.