محمد بن مطرف بن داوود مدنی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
محمد بن مطرف بن داوود - که از موالیان آل عمر بن خطاب [۱] و از مردم وادی القری (بیابانی بین مدینه و شام) بود - پیش از سال ۱۰۰ ﻫ.ق به دنیا آمد و بعدها ساکن عسقلان (از شهرهای فلسطین، بر ساحل دریای مدیترانه) شد.
ذهبی او را از پیشوایان حدیث خوانده است. خطیب بغدادی یادآور شده است که وی در سال‌های سلطنت مهدی عباسی به بغداد آمد و مردم از او حدیث اخذ کردند.
رجالیون شیعی در باره او که از راویان طبقه هفتم است، خاموش مانده و تنها به درج نام او در کتاب‌های خود بسنده کرده‌اند، امّا رجالیون برجسته اهل سنت، چون: احمد بن حنبل، ابو حاتم، ابن حبّان، ابراهیم بن یعقوب، جوزجانی، یعقوب بن شیبه، ابن معین، ذهبی و ابن حجر او را توثیق یا تصدیق کرده‌اند. ابن مدینی او را فردی شایسته و متوسّط الحال دانسته. ابوداوود و نسائی نیز او را راویی بدون مشکل خوانده‌اند. شیخ طوسی او را در شمار صحابیان امام صادق(ع) نام برده است. وی از ابان بن ابی عیاش، زید بن اسلم، سلمة بن دینار مدنی، محمد بن عجلان، محمد بن منکدر و دیگران روایت کرده است و راویانی چون: سفیان ثوری، عبداللّه بن مبارک، عبدالرحمن بن مبارک، عیسی بن یونس، نصر بن حماد، ولید بن مسلم و یزید بن هارون از او روایت کرده‌اند.
نویسندگان صحاح شش گانه و نیز نویسندگان الکافی، کتاب الخصال و من لا یحضره الفقیه حدیث‌های او را نقل کرده‌اند.
او از امام علی(ع) نقل می‌‌کند که رسول خدا(ص) فرمود: (هرگاه خداوند بر امّتی خشم گیرد، ولی بر آنان عذابی آسمانی فرو نفرستد، گرانی را بر ایشان مسلط می‌‌کند، عمرشان کوتاه می‌‌شود، بازرگانی شان سودی ندارد، میوه هاشان کاستی گیرد و نهرهاشان کم آب شود، باران بر آنان نمی‌بارد و بدخواهان بر آنها چیره می‌‌شوند[۲].
هرچند تاریخ درگذشت او را به روشنی ننوشته‌اند و ذهبی در سیر اعلام النبلاء بدین نکته تصریح کرده است، امّا با این همه خود او در العبر رخ داد مزبور را در ضمن وقایع سال ۱۶۳ ﻫ.ق گزارش کرده است.[۳]
