ابوموسی غافقی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

نام وی مالک فرزند عبادة بن کناد[۱] و به نقلی فرزند عبدالله، مشهور[۲] به ابوموسی غافقی است، که ابن ابی عاصم[۳] وی را عبدالله بن مالک نامیده است. او از محمدی، شاخه‌ای از قیافه تیره‌ای از غافق[۴] از قبیله ازد یمن[۵]، حلیف حمزة بن عبد المطلب[۶] و به نقلی حلیف بنوعبدالدار[۷] است. از خوردن پیامبر خدا a در حال جنابت خبر می‌داد که عمر او را کشان کشان نزد حضرت برد و از وی شکایت کرد. رسول خدا a با تأیید سخن مالک افزود: پس از وضو گرفتن می‌‎خورم و می‌آشامم، اما نماز نمی‌خوانم و روزه نمی‌گیرم[۸]. او از صحابیانی بود که پس از رحلت رسول خدا a در مصر مستقر شد[۹]. هنگامی که عقبة بن عامر جهنی کرسی حدیث دایر کرد، وی را حافظ[۱۰] یا هالک وصف کرد و گفت: آخرین سفارش رسول خدا a به مادر حجة الوداع، ارجاع مردم به قرآن بود. رسول خدا a فرمود: "آنچه را از من حفظ کرده‌اید، نقل کنید و آتش، جایگاه راویان دروغین است"[۱۱]. بنابراین روایت، وی در حجة الوداع حضور داشته است. او درباره گریز صحابه در غزوه حنین و پایداری بنو هاشم در آن نبرد[۱۲] و همچنین پیشقدمی امام علی S در ایمان به رسول خدا a[۱۳] اشعاری دارد.

تشابه اسمی مالک بن عبدالله غافقی و مالک بن عبدالله معافری، سبب خلط در انتساب اخبار زیر شده است: شرکت در وفد (یمنی‌ها) و شرفیابی محضر رسول خدا a[۱۴] و مسلمان شدن او[۱۵]، خدمت‌گزار رسول خدا بصل بودن[۱۶]، در شمار رسولان پیامبر خدا a و در سال نهم به همراه معاذ بن جبل به یمن اعزام شدن[۱۷]، نقل روایت سفارش پیامبر خدا a به عبدالله بن مسعود درباره رزق و روزی مقدر و عدم زیاده خواهی[۱۸] و شرکت در فتح مصر[۱۹] تشابه کنیه وی با علی بن رباح نیز سبب انتساب روایت نماز خوف به هر یک از آنان شده است[۲۰] ابوموسی مالک بن عباده غافقی در سال ۵۸ درگذشت[۲۱][۲۲]

منابع

پانویس

  1. ابن یونس، ج۱، ص۴۲۵.
  2. ابن حجر، ج۵، ص۵۴۰.
  3. ابن ابی عاصم، ج۵، ص۸۶.
  4. ابن یونس، ج۱، ص۴۲۵. سمعانی (ج۴، ص۵۷۲)، قیانه را نیز تیره‌ای از غافق دانسته است.
  5. خلیفة بن خیاط، ص۱۹۱.
  6. مفید، الفصول، ص۲۶۹.
  7. سیوطی، ج۱، ص۲۰۶.
  8. ابن سلمه، ج۱، ص۸۸.
  9. ابونعیم، ج۶، ص۱۵۳۰؛ ابن ابی‌حاتم، ج۸، ص۲۱۲؛ ابن حبان، ج۳، ص۳۷۷؛ حاکم نیشابوری، ج۱، ص۱۱۳. بنا بر قولی (ر. ک: ابن اثیر، ج۵، ص۲۷) او در شام زیسته که نقل روایات وی از سوی مصری‌ها (ابن حمزه، ص۵۵۳) و سکونت غافقی‌ها در مصر این را تضعیف می‌کند.
  10. عاقل [خطیب بغدادی، ج۴، ص۴۲۰] وغائل [ر. ک: دولابی، ج۱، ص۱۰۰؛ ابن ابی عاصم، ج۵، ص۸۶] نیز ضبط شده است.
  11. ابن اثیر، ج۶، ص۳۰۱؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۲۳.
  12. مفید، ارشاد، ج۱، ص۱۴۱.
  13. مفید، الفصول، ص۲۶۹.
  14. ابن یونس، ج۱، ص۴۲۵.
  15. ابن حجر، ج۵، ص۵۴۰.
  16. سیوطی، ج۱، ص۲۰۶.
  17. ابن سعد، ج۶، ص۶۱؛ ر. ک: احمدی میانجی، ج۱، ص۴۲ و ۴۴ و ج۲، ص۶۰۱.
  18. ابن ابی عاصم، ج۵، ص۲۸۰؛ ابن عساکر، ج۱۳، ص۳۵۶؛ ابن حجر، ج۵، ص۵۴۳.
  19. ابن یونس، ج۱، ص۴۲۵؛ سیوطی، ج۱، ص۲۰۶.
  20. مزی، ج۹، ص۵۲۲.
  21. ذهبی، ج۲، ص۴۵؛ ابن اثیر، ج۵، ص۲۷.
  22. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ابوموسی غافقی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۳۹.