ابو الصلاح حلبی

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوالصلاح تقی الدین بن نجم الدین بن عبیداللّه حلبی در سال ۳۷۴ه در حلب به دنیا آمد. وی یکی از شاگردان برجسته شیخ طوسی و سید مرتضی بود و علوم گوناگون را از آنان آموخت و در بسیاری از علوم جانشین سید مرتضی در حلب بود. ابوالصلاح از فقهای بنام، محدثی زبردست متکلم و از علمای شیعه و مورد اعتماد فریقین (شیعه و سنی) بود و به علم پزشکی نیز آگاهی داشت. قاضی عبدالرحمن رازی و شیخ تواب بن حسن خشاب مصری از جمله شاگردان او بودند و قاضی ابن براج (معاصر شیخ طوسی) از او روایت کرده است. حلبی برای کسب معارف بیشتر، سه بار به عراق سفر کرد. وی در تقوا و زهد زبانزد خاص و عام بود؛ حتی برخی از دانشمندان اهل سنت او را ستوده و گفته‌اند او از پاک‌ترین مردم بود و نمازهای واجب را همیشه در مسجد و به جماعت برگزار می‌‌کرد و در فقه اهل بیت (ع) علامه بود.

ابوالصلاح سرانجام در محرم سال ۴۴۷ه هنگامی که از حج بر می‌‌گشت در منطقه رمله درگذشت. تألیفات وی به قرار ذیل است: الکافی فی اصول الدین و فروعه، التهذیب، المرشد فی طریق التعبد، العمده فی الفقه، تدبیر الصحه، دفع شبه الملاحده، البدایة فی الفقه، شرح الذخیرة للمرتضی، تقریب المعارف چاپ شده، الشافیه، الکافیه، برخی از منابع کتاب دیگری تحت عنوان المعراج به او نسبت داده‌اند

منابع

1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳