حصین بن نمیر یکی از سران امویان از قبیله کنده که همواره با آل علی دشمنی داشت.

مقدمه

حصین بن نمیر در جنگ صفین، در سپاه معاویه بود. در ایّام یزید هم بر عدّه‌ای از سپاه، فرماندهی داشت. در دوران قیام مسلم بن عقیل در کوفه، رئیس پلیس ابن زیاد بود و مأموریّت داشت برای یافتن و دستگیری مسلم، خانه‌های کوفیان را تفتیش کند. هم او بود که قیس بن مسهّر، فرستاده حسین (ع) را دستگیر کرد و نزد ابن زیاد فرستاد و قیس به شهادت رسید. او بود که هنگامی که عبد الله زبیر در مکّه بر ضد یزید سر به مخالفت برداشته بود، بر کوه ابو قبیس منجنیق نهاد و کعبه را هدف قرار داد[۱]. با سلیمان بن صرد و توّابین جنگید. او بود که از علی (ع) آنگاه که فرمود: «سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي سَلُونِي»، پرسید: تعداد موهای سر من چه قدر است؟[۲]

در دوران یزید، به دستور او در حمله و محاصره مدینه شرکت داشت. از مخالفان سرسخت شیعه بود و در سرکوبی نهضت توابین حضور داشت و سه سال بعد (در سال ۶۷ هجری) به دست ابراهیم بن اشتر کشته شد[۳].

در حادثه عاشورا، از فرماندهان گروه تیرانداز بود که به سپاه حسین (ع) حمله کردند. او پس از شهادت حبیب بن مظاهر، سر مقدّس او را در کوفه بر گردن اسب خویش آویخته بود تا به آن افتخار کند. به نقلی بعدها پسر حبیب (قاسم) کمین کرد و او را کشت. برخی هم قتل این جنایتکار را به دست یاران مختار ثقفی در سال ۶۶ در نهضت خروج مختار، در نزدیکی‌های موصل نوشته‌اند[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. مروج الذهب، ج ۳، ص ۷۱.
  2. سفینة البحار، ج ۱، ص ۲۸۱.
  3. دائرة المعارف الإسلامیه، ج ۷، ص ۴۵۸.
  4. مروج الذهب، ج ۳، ص ۹۷.
  5. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۶۳.