احمد بن عبدالله هروی جویباری در معارف و سیره رضوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

این راوی از اهل سنت می‌باشد و در کتب رجال شیعه از وی نامی نیامده است و مشایخ و راویان او هم از اهل سنت هستند، جویبار نام جاهای متعددی در فلات ایران می‌باشد و ظاهراً او از جویبار هرات می‌باشند، نام او در کتب رجال اهل سنت آمده ولی آنها وی را متهم به جعل حدیث کرده‌اند و اخبار و روایات او را قبول ندارند.

شیخ صدوق اخبار او را از مشایخ نیشابور گرفته و در کتاب خود ذکر کرده است، و جالب این است که همه راویان حدیث او از خور نیشابور بوده‌اند که صدوق هنگام اقامت در نیشابور احادیث او را از خوریان نقل می‌کند.

او از حضرت رضا(ع) چند حدیث نقل می‌کند. او می‌گوید: امام رضا(ع) فرمودند: که رسول خدا(ص) فرمود: کلمه ﴿لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ در نزد خداوند بزرگ و محترم است هرکس از روی اخلاص آن کلمه را بر زبان جاری کند بهشت بر او واجب می‌گردد، و هرکس به زبان بگوید و در دل معتقد نباشد جان و مالش مصون بوده ولی روز قیامت گرفتار آتش خواهد شد.[۱]

منابع

پانویس