ارمی فرزند نجاشی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از ارهی)

مقدمه

نام وی را به اختلاف «ارمی»[۱]، «ارهی»[۲] و «أریحا»[۳] گفته‌اند که در لغت عبری نام کوه یا سرزمینی در شام[۴] یا نام قریه‌ای[۵] در نزدیک بیت المقدس[۶] است.

وی فرزند نجاشی اصحمة بن ابحر است[۷]. ابوموسی مدینی به نقل از مغازی استادش اسماعیل بن محمد بن فضل گفته است: در سال هفتم رسول خدا (ص) به پادشاهان نامه نوشت و رسولانی به سوی آنان فرستاد. نجاشی در پاسخ او نوشت: فرزندم ارمی را نزد شما می‌فرستم. من مالک خودم هستم و اگر بخواهی، ای رسول خدا! به سوی شما می‌آیم. من شهادت می‌دهم آنچه می‌گویی حق است. درود، رحمت و برکات خدا بر تو باد ای رسول خدا[۸]

گفته‌اند فرزندش همراه شصت نفر با کشتی از حبشه برای رفتن به مدینه خارج و همه آنان غرق شدند[۹]. بر این اساس، ابن حجر به دلیل عدم دیدار ارمی با پیامبر نام او را در بخش سوم الاصابه (مخضرمین) قرار داده است.[۱۰]

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، ج۱، ص۱۸۹؛ ذهبی، تجرید، ج۱، ص۱۲.
  2. طبری، ج۲، ص۶۵۳.
  3. بیهقی، ج۲، ص۳۱۰؛ طبرسی، ج۱، ص۱۱۹؛ راوندی، ص۳۲۲.
  4. مجلسی، ج۱۸، ص۴۱۹؛ یاقوت حموی، ج۱، ص۱۶۵؛ مجلسی، ج۱۳، ص۱۸۶.
  5. مازندرانی، ج۱۱، ص۲۹۳.
  6. مجلسی، ج۱۳، ص۱۷۹.
  7. ابن اثیر، ج۱، ص۱۹۰.
  8. طبری، ج۲، ص۶۵۳؛ بیهقی، ج۲، ص۳۱۰؛ طبرسی، ج۱، ص۱۱۹؛ راوندی، ص۳۲۲؛ ابن اثیر، ج۱، ص۱۹۰؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۳۶؛ مجلسی، ج۱۸، ص۴۱۹؛ احمدی میانجی، ج۲، ص۴۴۹.
  9. ابن اثیر، ج۱، ص۱۹۰؛ ذهبی، سیر، ج۱، ص۴۳۶؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۳۶.
  10. مرادی نسب، حسین، مقاله «ارمی فرزند نجاشی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۹.