اسحاق بن حیوه حضرمی در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

اسحاق بن حیوة حَضرمی، یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.[۱]

مقدمه

یکی از سنگدلان سپاه کوفه که در کربلا حضور داشت و پس از شهادت امام حسین (ع) اقدام به در آوردن پیراهن از پیکر پاک آن حضرت کرد[۲]. نقل شده که اسحاق بن حیوه حضرمی پس از به غارت بردن پیراهن امام (ع)، آن را پوشید پس به مرض برص مبتلا شد[۳] و موهای بدنش ریخت[۴][۵]

وی به دستور عمر سعد، همراه جمعی پس از شهادت حسین، اسب‌ها را بر بدن‎‌ها تاختند[۶]. او نیز از عبید الله بن زیاد جایزه ناچیزی گرفت.[۷]. نامش اسحاق بن حویه هم آمده است[۸].

اسحاق بن حیوه حضرمی پس از واقعه کربلا در کوفه می‌زیست. او دچار بیماری پیسی شد[۹] و در هنگام قیام مختار ثقفی دستگیر گردید و همانند بقیه گروه ده نفره که بر بدن مطهر امام اسب تاراندند، کشته و بدنش با آتش سوزانده شد[۱۰][۱۱]

منابع

پانویس

  1. مروج الذهب، ج۳، ص۶۲؛ ارشاد، ج۲، ص۴۶۸؛ اللهوف، ص۵۳.
  2. تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۴؛ مروج الذهب، ج۳، ص۶۲؛ ارشاد، ج۲، ص۴۶۸؛ اللهوف، ص۵۳.
  3. الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷،ج۵، ص۴۵۵؛ ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم؛ الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر-دار بیروت، ۱۹۶۵، ج۴، ص۸۰ و سید بن طاوس؛ اللهوف، تهران، جهان، ۱۳۴۸ش، ص۱۲۹.
  4. سید بن طاوس؛ اللهوف، تهران، جهان، ۱۳۴۸ش، ص۱۲۹.
  5. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مقاله «قاتلان امام حسین (ع)، ش۱»، پایگاه پژوهه.
  6. تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۴-۴۵۵؛ مروج الذهب، ج۳، ص۶۲؛ ارشاد، ج۲، ص۴۷۰؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۰؛ تاریخنامه طبری، ج۴، ص۷۱۱.
  7. اللهوف، ص۵۴.
  8. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۵۲؛ محمدزاده، مرضیه، دوزخیان جاوید، ص ۲۵۲ و ۲۶۱.
  9. تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۰.
  10. ارشاد، ج۲، ص۴۷۰.
  11. محمدزاده، مرضیه، دوزخیان جاوید، ص ۲۵۲ و ۲۶۱.