ام القری در فقه سیاسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

اُمّ القری: مادر شهر، شهر بزرگ[۱].

وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَى[۲].

مراد از اُمّ القری در قرآن کریم شهر "مکه" است[۳]. علت این نام‌گذاری را مفسران متفاوت ذکر کرده‌اند؛ از جمله وجود حرم الهی، خانه کعبه، مبدأ بعثت پیامبر اسلام و آغاز دعوت[۴] و اینکه قطب و مرکز و قلب زمین در مکّه است[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۱۳۹.
  2. «و بدین‌گونه ما به تو قرآنی عربی وحی کردیم تا (مردم) امّ القری را بیم دهی» سوره شوری، آیه ۷.
  3. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۴۲۶.
  4. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج‌۷، ص‌۲۷۹.
  5. ابوالفضل شکوری، فقه سیاسی اسلام، ص۲۰۴ (نقل از: نفائس الفنون، قسم اوّل، ص۱۰۰).
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۱۹.