بحث:باقریه
باقریه در موعودنامه
- گروهی از شیعیاناند که معتقد به رجعت امام محمد باقر S بودند. انان رشته امامت را از حضرت علی بن ابی طالب S به نواده او امام باقر S کشانیده و او را مهدی منتظر میدانستند. از نظر آنان جابر بن عبدالله انصاری روایت کرده که رسول خدا a به او فرموده است: "همانا تو او را خواهی دید و چون او را دیدی سلام مرا به وی برسان". باقریّه میگویند: از آن جایی که جابر مأمور رسانیدن سلام از طرف جدّش به وی بود، پس آن حضرت "مهدی منتظر" است[۱]. البته این استدلال، سست است[۲].
باقریه در درسنامه
- "باقریه"، به گروهی از شیعیان گفته میشود که معتقد به رجعت امام محمد باقر S بودند. آنان رشته "امامت" را از حضرت علی بن ابی طالب S به نواده او امام باقر S کشانیده و او را "مهدی منتظر" میدانستند. به نظر آنان جابر بن عبد الله انصاری روایت کرده که رسول خدا a به او فرموده است: "انک ستدرک رجلا من اهل بیتی اسمه محمد بن علی یکنی ابا جعفر فاقرئه منی السلام"[۳]؛ "همانا تو مردی از اهل بیت مرا- که نام او محمد بن علی و کنیهاش ابا جعفر است- خواهی دید و چون او را دیدی سلام مرا به وی برسان". جابر آخرین کس، از اصحاب پیغمبر a بود که در سن پیری و نابینایی درگذشت. وی به دنبال امام محمد باقر S- که در آن وقت کودک بود- در کوچههای مدینه میگشت و میگفت: "یا باقر! متی القاک"؛ یعنی، ای باقر! من کی تو را دیدار خواهم کرد؟ روزی در یکی از کوچههای مدینه، به آن حضرت برخورد و او را به سینه خود چسبانید. سر و دستش را بوسید و گفت: "یا بنی! جدک رسول الله یقرئک السلام"[۴]؛ یعنی، ای فرزند من! جدت رسول خدا به تو سلام میرساند. گویند: جابر در همان شب پس از دیدار آن حضرت، درگذشت. "باقریه" گویند: از آنجایی که جابر مأمور رسانیدن سلام از طرف جدش به وی بود، پس آن حضرت "مهدی منتظر" است![۵] البته این استدلالی بسیار سست و واهی است. برخلاف این توهم، روایات فراوانی- حتی از خود امام باقر S- این ادعا را باطل میداند. ابو بصیر نقل کرده که امام باقر S فرمود: "بعد از حسین S نه امام میآیند، نهمین از آنان قائم ایشان است"[۶]. در روایت دیگر، ابراهیم بن عمر کناسی میگوید: از امام باقر S شنیدم که میفرمود: "همانا برای صاحب این امر دو غیبت خواهد بود؛ قائم، قیام میکند، در حالیکه بیعت کسی بر گردنش نیست"[۷][۸].
پانویس
- ↑ فرهنگ فرق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص ۹۶.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۵۷.
- ↑ کلینی، کافی، ج ۱، ص ۳۰۴.
- ↑ ر. ک: بحار الانوار، ج ۶۸، ص ۱۸۵.
- ↑ فرهنگ فرق اسلامی، ص ۹۶.
- ↑ محمد بن حسن طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۴۰.
- ↑ نعمانی، الغیبة، ص ۱۱۳.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۱، ص۱۰۵-۱۰۷.