موجوداتی نامرئی از آفریده‌های خدا که اصل آنان از آتش است. معنای این واژه یعنی پنهان و پوشیده و چون جنّ به چشم نمی‌آید به این نام نامیده شده است. براساس آنچه از قرآن بر می‌آید، جنّ که جمع آن اَجِنّه است، موجودی مکلّف است و شعور و اراده و انتخاب دارد و مثل انسان، خوب و بد و مسلمان و کافر دارد و دارای زاد و ولد و مرگ و میر است و در قیامت هم برای حساب اعمال، مبعوث می‌شود. سوره ۷۲ از قرآن به نام "جنّ" است و به بیان عملکرد آنان در مقابل قرآن و دعوت پیامبر می‌پردازد. در آیه‌ای دیگر فلسفه خلقت جنّ و انس، عبادت معرفی شده است: ﴿وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ﴾[۱]. اجنّه چون وجودی لطیف و دارای توانمندی‌های مختلف‌اند، هم به شکل‌های مختلف در می‌آیند، هم کارهای شگفت و سخت انجام می‌دهند. بعضی از انسان‌ها با اجنّه مرتبط می‌شوند و آنان را به کار می‌گیرند[۲].
وجود جن، از کلامخداوند و پیامبران (ع) ثابت می‌شود و همه علمای اسلام بر آن اجماع دارند. افزون بر این، بسیاری از عُقلا و ارباب مکاشفه، جن را دیده‌اند و بدین روی، نمی‌توان وجود او را انکار کرد، اگرچه با دلائل عقلی نتوان وجودش را به اثبات رساند[۵][۶].
قرآن کریم، بیست و دو بار کلمه "جن" را به کار برده است و نیز از واژگانی همانند "الجان" و "الجِنة" استفاده کرده است. حتی نام یکی از سوره‌های قرآن "جن" است. با این همه، ابهامات فراوانی درباره این موجود وجود دارد؛ زیرا انسان به گونه معمول از دیدن او ناتوان است[۷].
متکلمانمسلمان بر آن‌اند که جن از اجسام لطیف است و می‌تواند به شکل‌های گوناگون درآید[۸]؛ ولی فیلسوفان معتقدند که جن، جسم ندارد و جسمانی نیست و بر خلاف انسان، موجودی است مجرد و از نوع آتش و هوا[۹]. البته اینکه جن از آتش آفریده شده است، دلیلقرآنی دارد[۱۰]؛ اما این آتش از جنس آتش عنصری نیست؛ زیرا از خود گرما برون نمی‌دهد[۱۱].
