بحث:مسیب بن نجبه فزاری در تاریخ اسلامی

مسیب بن نجبه فزاری

وی از اصحاب امیرالمؤمنین علی(ع) به شمار می‌رفت و در جنگ‌های آن حضرت در رکاب او بود. یکی از هجوم‌ها و غارات معاویه به قلمرو امیرالمؤمنین(ع) اعزام نیرویی به فرماندهی عبدالله بن مسعده فزاری به قصد مکه و مدینه بود. امیرالمؤمنین(ع) پس از کسب خبر، مسیب بن نجبه را در رأس سپاهی برای رویارویی وی فرستاد و به او فرمود: «به سوی این قوم حرکت کن و آنها را گوشمالی بده، اگر چه از قوم تو باشند». مسیب گفت این از خوشبختی من است که از افراد مورد اعتماد امیرالمؤمنین هستم. وی به رویارویی عبدالله بن مسعده رفت و بر لشکر وی چیره گشت و او را در قلعه‌ای محاصره کرد. عبدالله بن مسعده پس از سه روز محاصره به مسیب بن نجبه پیام داد که ما از قوم تو هستیم؛ حق خویشاوندی را ادا کن. مسیب نیز راه فرار وی را باز گذاشت تا بگریزد. امیرمؤمنان(ع) پس از آگاهی از این کار مسیب، بر او خشم گرفته و فرمود: تو از خیرخواهان من بودی و بعد دست به چنین کاری (خیانت) زدی! سپس او را چند روز به زندان انداخت و بعد آزاد کرد، و مأمور جمع‌آوری زکات کوفه نمود. مسیب در میان گروهی بود که به صلح امام حسن(ع) اعتراض داشتند و به آن حضرت با خطاب «مذل المؤمنین» اهانت کردند. مسیب بن نجبه در حرکت دعوت بزرگان کوفه از امام حسین(ع)، دومین امضاکننده نخستین نامه به آن وجود مقدس بود، ولی همچون سلیمان بن صرد، در حوادث قیام، به هنگام عمل نکرد و به یاری آن حضرت نشتافت.