بشر بن سوط همدانی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از بشر بن شمیط قانصی)

بشر بن سوط همدانی قابضی، مکنی به ابواسماء[۱]، یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.

مقدمه

عبدالرحمن بن عقیل، پسر عموی امام حسین (ع) پس از شهادت برادرش جعفر بن عقیل بن ابی طالب با اذن امام، به نبرد پرداخت. او پس از کشتن و مجروح کردن تنی چند به محاصره سپاه کوفه درآمد و توسط بشر بن سوط همدانی و عثمان بن خالد جهنی‌ به شهادت رسید.[۲] اگرچه در زیارت ناحیه مقدسه نام قاتل او عمر بن خالد بن اسد جهنی ذکر شده است که به نظر می‌آید قول اول صحیح است.

بشر بن سوط علاوه بر کشتن عبدالرحمن بن عقیل، سلاح و لباس‌های او را نیز غارت کرد. امام حسین (ع) در روز عاشورا، فرزندان عقیل را دعا و کشندگان آنان را لعن کرد و آل‌عقیل را به مقاومت دعوت نمود و به بهشت مژده داد: «صَبْراً آلَ عَقيل إِنَّ مَوْعِدَكُمُ الْجَنَّةُ، اَللّهُمَّ اقْتُلَ قاتِلَ آلِ عَقيل».[۳]

به نقل طبری، مختار ثقفی، عبدالله بن کامل را سوی بشر بن سوط همدانی و عثمان بن خالد جهنی فرستاد که در قتل امام حسین (ع) نقش داشته و خون عبدالرحمن بن عقیل را ریخته و اموال او را به تاراج برده بودند. عبدالله بن کامل مسجد بنی دهمان را محاصره کرد و گفت: اگر این دو را نیابم، گردن همه شما را می‌زنم. آنان مهلت خواستند و سواران قبیله را به جستجوی «بشر بن سوط همدانی» و «عثمان بن خالد جهنی‌» فرستادند، زمانی که آن دو قصد داشتند به جزیره فرار کنند، آنان را دستگیر کرده و به نزد عبدالله بن کامل آوردند. عبدالله بن کامل از اینکه به قاتلین عبدالرحمن بن عقیل دست یافت، خداوند را شکر کرد و سپس در محل «بئر الجعد» سر هر دو را از تن جدا و بدن آنان را در بیابان رها کرد و به نزد مختار رفت. مختار گفت: برگرد و بدن آن دو را در آتش بسوزان که نباید خاک شوند.[۴]

گاهی از بشر بن سوط همدانی با عنوان بشر بن شمیط قانصی نام برده می‌شود که هر دو یکی هستند[۵][۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. طبری، تاریخ، ج۶، ص۵۹.
  2. الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری، ج۵، ص۴۷۷؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۵، ص۴۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹؛ مناقب آل ابی طالب، ابن‌شهرآشوب مازندارنی، ابوجعفر رشیدالدین محمد بن علی، قم: انتشارات علامه، ج۴، ص۱۰۵؛ ۳۱. انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین-الملل، ۱۳۸۷ شمسی، ص۱۵۰.
  3. مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی، ص۶۱.
  4. تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۶، ص۵۹؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹.
  5. ر. ک: تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۶، ص۵۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری، ج۴، ص۲۴۰.
  6. محمدزاده، مرضیه، دوزخیان جاوید، ص۱۹۰-۱۹۱.