بنی ابوالخیر بن وهب
مقدمه
این طایفه در شمار اعراب کهلانی[۱] و از شاخه‌های بنی معاویة بن کنده‌اند که نسب از ابوالخیر بن وهب بن ربیعة بن معاویة بن حارث بن معاویة بن حارث بن معاویة بن ثور بن مرتّع بن معاویة بن کندة بن عفیر می‌‌برند[۲]. از ابوالخیر - سر شاخه این طایفه - با استناد به شعری از یکی از شعرای عصر او، «ابوالخیر الظلوم» (ابوالخیر ستمگر) یاد شده است[۳]. بنی ابوالخیر بن وهب اصالتی یمنی داشتند؛ اما در پی فتوحات اسلامی جمعی از آنان به عراق و به‌ویژه کوفه مهاجرت کردند[۴]. ضمن این که اخباری هم از حضور جمعی از آنان در بصره حکایت دارد[۵]. آنان در کوفه، مسجدی مختص خود داشتند[۶] که حاکی از جمعیت معتنا به این طایفه در این شهر است. ابوالخیر پسری به نام سلمه، و او نیز فرزندی به نام مره داشت[۷] که نسل او را تداوم بخشیدند. از جمله رجال بنام این قوم می‌‌توان به نام عبداللّه بن سلمة بن مره اشاره کرد. عبدالله را از اشراف بصره گفته‌اند[۸]. وی از اصحاب امام علی(ع) بود و حضرت او را بر بلاد سواد ولایت داد[۹]. او یکی از بیست نفری بود که در ایام امام علی(ع) شاهد پیمان نامه یمن و ربیعه در کوفه بودند[۱۰]. معدان بن ربیعة بن سلمة بن ابی الخیر - برادرزاده عبدالله بن سلمه - هم، از دیگر رجال این قوم و از وفود کنندگان کنده نزد نبی خاتم(ص) به شمار رفته است[۱۱].[۱۲]
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۳۶.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۴۷.
- ↑ بنی ربیعة حیث کانوا و یمنعنی أبو الخیر الظّلوم من بنی ربیعه را هر کجا که هستند دوست دارم و ابوالخیر ستمگر مرا نهی می‌‌کند. (هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۴۷)
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۴۷.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۵، ص۷۰.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۴۷.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۲.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۵، ص۷۰.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۲؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۵، ص۷۰.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۲؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۵، ص۷۰.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۵۲؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۶، ص۱۳۹.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت