بهرسیر
آشنایی اجمالی
«بهُرسیر» - که احتمالاً معرب و مخفف «اردشیر» بوده - یکی از شهرهای کهن و نزدیک مدائن بوده است که از آن تعبیر به مدائن غربی کرده‌اند. مسلمانان در ذیحجه سال پانزدهم هجری آن شهر را محاصره کردند و در همین زمان بود که هاشم بن عتبه، شیر گوشواره‌دار خسرو را که محافظ وی بود و با آن انس و الفت داشت، کشت و مسلمانان به فرماندهی سعد بن ابی وقاص در صفر سال شانزدهم هجری وارد شهر بهرسیر شدند و از آنجا که مردم آن، معاهد (در ذمه اسلام) نبودند، دستور حمله داده شد و صد هزار نفر از بزرگان آنجا اسیر شدند و بنا به پیشنهاد حاکم ساباط، به نام «شیر آزاد» دهقان (بزرگ محل) و موافقت خلیفه دوم و پرداخت جزیه، اسیران را آزاد کردند[۱].[۲]
حاکمان بهرسیر
- عدی بن حارث: براساس نقل نصر بن مزاحم منقری و دیگران، حضرت علی(ع) پس از استقرار در کوفه، عدی بن حارث بن رُویم را به کارگزاری بهرسیر گمارد[۳]. در اخبار الطوال می‌نویسد: علی(ع) در کوفه کارگزاران خود را اعزام کرد. عدی بن حارث را بر بَهُرسیر و استان آن گمارد[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ طبری (هشت جلدی) ج۳، ص۱۱۶؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ترجمه، ج۲، ص۳۱۹ - ۳۲۲.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص ۲۵۹ـ ۲۶۱.
- ↑ منقری، وقعة صفین، ص۱۱؛ أخبار الطوال، ص۱۵۳ و ابن کلبی، نسب معد والیمن الکبیر، ص۳۰.
- ↑ دینوری، أخبار الطوال، ص۱۵۳.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص۲۵۹ـ ۲۶۱.