تأملی بر مقاله تأملی در نظریه علامه طباطبایی در مفهوم امامت در آیه ابتلا (مقاله)
| تأملی بر مقاله تأملی در نظریه علامه طباطبایی در مفهوم امامت در آیه ابتلا | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | علی رضا نوبری |
| موضوع | امامت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دوفصلنامه معرفت کلامی |
| وابسته به | موْسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | پاییز ۱۳۹۰ |
| شماره | ۳ |
| تعداد صفحات | ۲۰ |
| شماره صفحات | از صفحه ۴۷ تا ۶۶ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
تأملی بر مقاله تأملی در نظریه علامه طباطبایی در مفهوم امامت در آیه ابتلا عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی که به بررسی مقاله تأملی در نظریه علامه طباطبایی در مفهوم امامت در آیه ابتلا می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۰ صفحه‌ای به قلم علی رضا نوبری نگاشته شده و در دوفصلنامه معرفت کلامی (شماره ۳، پاییز ۱۳۹۰) انتشار یافته است[۱]
چکیدهٔ مقاله
- نویسنده در ابتدای مقاله خود می‌نویستد: «قرآن کریم آیات پرشماری را با موضوع هدایت و با تعابیر مختلف و متناسبِ مقام سخن، مطرح می‌کند. مفسران ذیل این دسته آیات به ارائه دیدگاه‌های خود درباره تبیین معنای هدایت همت گماشته‌اند. یکی از این تعابیر واژه امام است که در آیه ابتلا آمده است که صاحب‌نظران ذیل آن به بیان دیدگاه‌های خود پرداخته‌اند. در این میان صاحب تفسیر المیزان با برداشتی بدیع به تفسیر آن اقدام کرده است. در رد برداشت ایشان مقاله‌ای با عنوان تأملی در نظریه علامه طباطبایی در مفهوم امامت در آیه ابتلا در شماره پنج مجله معرفت کلامی چاپ شد. نویسنده مقاله با رد تفسیر مذکور معنای آن را شأنیت دار شدن حضرت ابراهیم(ع) نسبت به اجرای احکام دانسته است. ما در نوشتار حاضر با بررسی ادله علامه طباطبایی و نیز ادله و مبنای نویسنده بار دیگر نظر علامه را احیا و اثبات کرده‌ایم. در این مقاله از روش کتابخانه‌ای در تحقیق و روش قرآن به قرآن در تفسیر بهره جسته‌ایم»[۱].
فهرست مقاله
- چکیده؛
- مقدمه؛
- مدعای نخست: مبنای مقاله؛
- انواع هدایت از نگاه علامه طباطبایی؛
- مدعای دوم: اشکالات تفکیک مقام نبوت و امامت در کلام علامه طباطبایی؛
- مدعای سوم: تشریعی بودن امر در آیه؛
- مدعای چهارم: اشکال بر معنای هدایت ایصالی؛
- مدعای پنجم: امامت همه پیامبران؛
- مدعای ششم: اطلاق در حجیت سیره برخی از پیامبران؛
- مدعای هفتم: عدم ملازمه بین رسالت و شأنیت حکومت‌داری؛
- مدعای هشتم: عدم تمامیت ادله مدافعان شأنیت حکومت‌داری پیامبران؛
- مدعای نهم: عدم منافات میان اعطای مقام امامت و عدم تشکیل حکومت؛
- نتیجه گیری؛
- منابع.
دربارهٔ پدیدآورنده
