تداوم امامت

مقدمه

این اندیشه که پس از حضرت امام حسن عسکری (ع)، چه کسی زمام امور شیعیان را بر عهده خواهد گرفت، ذهن و دل بسیاری از یاران آن حضرت را به خود مشغول داشته بود و از این رو آن‌ها تلاش می‌کردند در فرصت‌های نادری که توفیق زیارت حضرتش را می‌یافتند به نوعی پرسش درونی خود را با امامشان مطرح کنند.
از جمله در یکی از روزها که عثمان بن سعید عمری یار و یاور باوفای حضرت عسکری (ع) نیز در مجلس آن حضرت حضور داشت، یکی از یاران ایشان پرسید: شما درباره این حدیث که از پدران بزرگوارتان نقل شده چه می‌گویید: "زمین تا روز قیامت از حجت خدا بر بندگان تهی نمی‌ماند. و هرکس که بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلی از دنیا رفته است"؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: آری این سخن همانند روز حق است. باز پرسید: ای پسر رسول خدا، پس چه کسی پس از شما امام و حجت خواهد بود؟ حضرت فرمود: پس از من، پسرم محمد، امام و حجت خواهد بود. هرکس بمیرد و او را نشناسد به مرگ جاهلی از دنیا رفته است. آگاه باشید که او را غیبتی است که در آن نادانان به گمراهی می‌افتند و اهل باطل هلاک می‌گردند. هرکس که در این دوران برای ظهور تعیین وقت کند، دروغ می‌گوید. سپس با سپری شدن دوران غیبت او ظهور می‌کند. گویا پرچم‌های سفیدی را که در نجف کوفه بر بالای سرش در اهتزاز است می‌بینیم^[۱].
با انتصاب حضرت مهدی (ع) به‌عنوان دوازدهمین امام شیعیان، شجره طیبه امامت، برگ و باری تازه یافت^[۲]^[۳].