تعلیم و تربیت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

از اهداف نظام سیاسی اسلام، آموزش و تربیت جامعه و شهروندان است و تأمین این هدف وظیفه‌ای است که بر دوش دولت اسلامی است؛ یعنی دولت اسلامی نمی‌تواند تحمل کند و قبول کند بی‌سوادی را در جامعه و حکومت اسلامی و نباید مردم را به حال خودشان بگذارد تا هر کسی توانست باسواد شود و هر کس هم نتوانست، اهمیتی نداشته باشد. نکته اساسی این است که دولت اسلامی موظف است که سواد و معلومات را در سطح جامعه گسترش بدهد[۱].[۲]

محورهای آموزش و پرورش

اساس آموزش و پرورش این است که انسان را در جهت دست‌یابی به هدف خلقتش که شکوفایی معنوی و معرفت و بندگی خداست، آماده کند. علوم گوناگون مطالعه قدرت و علم و لطف و خالقیت خداوند هستند و به این ترتیب «دانش یک ارزش است. به برکت دانش، معرفت خدا هم آسان می‌شود»[۳].

مراحل آموزش و پرورش و ابعادی که باید در این نظام پوشش مناسب پیدا کنند، سه محور را شامل می‌شود:

  1. نخست تربیت «فکر» است به این معنا که «بنیه اعتقادی» او تقویت شود و بتواند در برابر «عوامل سلبی و معارض» مقاومت کند. گذشته از این بتواند «روی محیط خود اثر بگذارد» و «نورافشانی» کند.
  2. دوم تربیت قلبی و روحی است به این معنا که «حالت خشوع» و «حالت ذکر و توجه به خدا» در وجود او ایجاد شود. اگر پرورش روحی نباشد پرورش فکری کمکی به سعادت نخواهد کرد. با تربیت روحی «استقامت فکری بی‌زوال خواهد شد».
  3. سوم تربیت رفتاری که با نشان دادن رفتار درست و الگوی عملی امکان پذیر است. «رفتار درست» حتی افراد «معاند» رام می‌کند و به زانو در می‌آورد»[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در خطبه‌های نماز جمعه، ۱۴/۱۰/۱۳۶۳.
  2. مهاجرنیا، محسن، مقاله «نظام سیاست اسلامی»، منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ ص ۷۸۴.
  3. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۵/۶/۱۳۸۷.
  4. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲۰/۴/۱۳۸۹.
  5. مظاهری‌سیف، حمید رضا، مقاله «نظام معنویت اسلامی»، منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱، ص۳۹۱.