تعلیم و تربیت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی
مقدمه
از اهداف نظام سیاسی اسلام، آموزش و تربیت جامعه و شهروندان است و تأمین این هدف وظیفهای است که بر دوش دولت اسلامی است؛ یعنی دولت اسلامی نمیتواند تحمل کند و قبول کند بیسوادی را در جامعه و حکومت اسلامی و نباید مردم را به حال خودشان بگذارد تا هر کسی توانست باسواد شود و هر کس هم نتوانست، اهمیتی نداشته باشد. نکته اساسی این است که دولت اسلامی موظف است که سواد و معلومات را در سطح جامعه گسترش بدهد[۱].[۲]
محورهای آموزش و پرورش
اساس آموزش و پرورش این است که انسان را در جهت دستیابی به هدف خلقتش که شکوفایی معنوی و معرفت و بندگی خداست، آماده کند. علوم گوناگون مطالعه قدرت و علم و لطف و خالقیت خداوند هستند و به این ترتیب «دانش یک ارزش است. به برکت دانش، معرفت خدا هم آسان میشود»[۳].
مراحل آموزش و پرورش و ابعادی که باید در این نظام پوشش مناسب پیدا کنند، سه محور را شامل میشود:
- نخست تربیت «فکر» است به این معنا که «بنیه اعتقادی» او تقویت شود و بتواند در برابر «عوامل سلبی و معارض» مقاومت کند. گذشته از این بتواند «روی محیط خود اثر بگذارد» و «نورافشانی» کند.
- دوم تربیت قلبی و روحی است به این معنا که «حالت خشوع» و «حالت ذکر و توجه به خدا» در وجود او ایجاد شود. اگر پرورش روحی نباشد پرورش فکری کمکی به سعادت نخواهد کرد. با تربیت روحی «استقامت فکری بیزوال خواهد شد».
- سوم تربیت رفتاری که با نشان دادن رفتار درست و الگوی عملی امکان پذیر است. «رفتار درست» حتی افراد «معاند» رام میکند و به زانو در میآورد»[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در خطبههای نماز جمعه، ۱۴/۱۰/۱۳۶۳.
- ↑ مهاجرنیا، محسن، مقاله «نظام سیاست اسلامی»، منظومه فکری آیتالله العظمی خامنهای ج۲ ص ۷۸۴.
- ↑ حضرت آیتالله خامنهای، بیانات، ۵/۶/۱۳۸۷.
- ↑ حضرت آیتالله خامنهای، بیانات، ۲۰/۴/۱۳۸۹.
- ↑ مظاهریسیف، حمید رضا، مقاله «نظام معنویت اسلامی»، منظومه فکری آیتالله العظمی خامنهای ج۱، ص۳۹۱.