حبیب بن مظاهر اسدی در معارف و سیره حسینی

مقدمه

حبیب بن مظاهر از اصحاب رسول خدا (ص) و از یاران خاص علی (ع) بود. وی در همه جنگ‌ها حضرت علی (ع) را یاری و همراهی کرد. او از شخصیت‌های بزرگ کوفه به شمار می‌آمد که برای امام حسین (ع) نامه نوشته بود^[۱]. وقتی اوضاع کوفه آشفته گشت و مسلم بن عقیل و هانی بن عروه مرادی کشته شدند، قبیله بنی‌اسد، حبیب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه را از دید مزدوران ابن زیاد مخفی کردند، ولی آن دو از لحظه‌ای که مخفی شده بودند منتظر فرصت مناسبی بودند که خود را به امام حسین برسانند.

حبیب بن مظاهر در کربلا

حبیب به کربلا آمد و فرماندهی جناح چپ سپاه از سوی امام به وی واگذار شد ^[۲]. او در این پست رشادت‌های بی‌نظیری انجام داد. امام چون برای نماز ظهر عاشورا از دشمن مهلت خواست، حصین بن نمیر گفت: نماز از تو پذیرفته نیست. حبیب بسیار ناراحت شد و گفت: یا حمار! نماز تو پذیرفته می‌شود و نماز آل رسول پذیرفته نمی‌شود؟ در آن حال، حصین به حبیب حمله کرد و او نیز پاسخ حمله‌اش را داد. یاران حصین برای نجات وی دسته‌جمعی حمله کردند، ولی حبیب او را کشت و سپس به دست آنان کشته شد.

امام به هنگام جان دادن او فرمود:حبیب خدا به تو جزای خیر دهد ای حبیب، تو شخص با فضل و کمالی بودی، در یک شب ختم قرآن می‌‌کردی!^[۳]

شهادت او امام را بسیار متأثر کرد؛ زیرا او در نزد امام منزلتی والا داشت. امام به هنگام شهادت او فرمود: «شهادت خودم و اصحاب با وفایم را به حساب خدا می‌گذارم» ^[۴].^[۵]

جستارهای وابسته

منابع

مزینانی، محمد صادق، نقش زنان در حماسه عاشورا

پانویس

↑ تاریخ طبری، ج۴، ص۲۶۱؛ الارشاد، ج۲، ص۳۷.
↑ تاریخ طبری، ج۴، ص۳۱۹.
↑ «يا حَبِيب، لَقَدْ كُنْتَ فاضِلًا تَخْتِمُ الْقُرْآنَ فِي لَيْلَةٍ وَاحِدَةٍ»
↑ بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۷.
↑ مزینانی، محمد صادق، نقش زنان در حماسه عاشورا، ص۴۹-۵۴.

[1] تاریخ طبری، ج۴، ص۲۶۱؛ الارشاد، ج۲، ص۳۷.

[2] تاریخ طبری، ج۴، ص۳۱۹.

[3] «يا حَبِيب، لَقَدْ كُنْتَ فاضِلًا تَخْتِمُ الْقُرْآنَ فِي لَيْلَةٍ وَاحِدَةٍ»

[4] بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۷.

[5] مزینانی، محمد صادق، نقش زنان در حماسه عاشورا، ص۴۹-۵۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]