حجاج بن سفیان قریعی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

حجاج بن سفیان بن نبیره قریعی، از قریع، شاخه‌ای از قبیله بنونمیر، از قبایل قیس عیلان است[۱]. در بیشتر موارد از او با تعبیر «حجاج بن نبیره» یاد شده، اما ابن حجر[۲] نام پدر وی را سفیان و نبیره را جد وی دانسته است.

صحابه نویسان معمولا عنوان خاصی برای وی قرار نداده و در دو عنوان «قرة بن دعموص نمیری» و «زید بن معاویه نمیری» به وی اشاره کرده‌اند. چنان که ابونعیم[۳] در شرح حال زید بن معاویه نمیری، از حجاج بن نبیره یاد کرده است و گفته که وی همراه عده‌ای از جمله قرة بن دعموص نزد رسول خدا (ص) آمدند. ابن اثیر[۴] نیز در شرح حال «زید بن معاویه نمیری» از او یاد کرده و مطالب أبونعیم را بازگو کرده است.

به همین منوال، ابن حجر[۵] در قسم اول الاصابه شرح حال «حجاج بن سفیان» را آورده است و می‌گوید: یاد وی در شرح حال «زید بن معاویه نمیری» خواهد آمد، اما در آن عنوان[۶] نیز سخنی از او به میان نیامده است. هرچند در عنوان «قرة بن دعموص»[۷]، به نام حجاج بن سفیان و اینکه همراه عده‌ای از بنی تمیر نزد رسول خدا (ص) آمدند، اشاره کرده است. از گزارش مفصلی که ابن شبه[۸] درباره وفد بنونمیر آورده چنین استنباط می‌شود که بنونمیر، برای بررسی اوضاع مدینه و حکومت تازه‌ تأسیس رسول خدا(ص)، افرادی از جمله «حجاج قریعی» را بدانجا فرستادند. آنان نزد رسول خدا (ص) رفته و اظهار می‌دارند که برای پذیرش اسلام نیامده‌اند و هر کدام بحثی فرعی را مطرح می‌کند. «حجاج قریعی» در این ملاقات هدایایی را به رسول خدا (ص) تقدیم کرد، پیامبر هدایا را پذیرفت و از وی خواست که آنها را تحویل ضحاک بن سفیان و لقیط بن منتفق که در مجلس حضور داشتند، دهد. آنان پس از این دیدار به قبیله خود بنونمیر بازگشته و گزارش دیدار را عرضه کردند که پس از آن جمع دیگری از بنو نمیر که منابع از حضور «حجاج» در میان آن جمع یادی نکرده‌اند، نزد رسول خدا (ص) رفته و اسلام می‌پذیرند.[۹].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. سمعانی، الانساب، ج۴، ص۴۸۶.
  2. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۲۷.
  3. ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۳، ص۱۱۹۶.
  4. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۲، ص۳۷۵.
  5. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۲۷.
  6. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۵۱۲.
  7. ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۳۳۱.
  8. ابن شبه، تاریخ المدینة المنوره، ج۲، ص۵۹۲.
  9. داداش‌نژاد، منصور، مقاله «حجاج بن سفیان قریعی»، دانشنامه سیره نبوی ج۳، ص۴.