حجر بن حر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

در منابع کهن از حجر بن حرّ نامی به میان نیامده است، ولی صاحب اسرار الشهادة می‌نویسد: چون ابن‌ زیاد از دیدار و گفت‌وگوی عمر بن سعد و امام حسین (ع) باخبر شد به خشم آمد، و به ابن‌ سعد نوشت که حسین (ع) را در تنگنا قرار دهد[۱]. پسر سعد هم به حجر بن حر پرچمی داد و وی را به فرماندهی دو هزار نفر برگزید و او را مأمور نگهبانی شریعه قرار داد تا امام (ع) و یارانش از آب فرات استفاده نکنند[۲].

اسفراینی گوید: در هنگام نبرد میان دو سپاه، یکی از دلاوران لشکر عمر بن سعد نزد امام حسین (ع) آمد و گفت: من حجر بن حرّ هستم، دوست دارم در رکاب تو به شهادت برسم، آن‌گاه وارد میدان شد و نبرد می‌کرد و پس از کشتن شماری از دشمن به درجه رفیع شهادت نایل آمد.

چون چشم حرّ به او افتاد، بسیار خرسند گشت و گفت: سپاس خدای را که فرزندم در راه حسین (ع) به شهادت رسید. آن‌گاه خدمت امام (ع) رسید و عرض کرد: فرزندم در راه توبه شهادت رسید من هم می‌خواهم از او پیروی کنم. حضرت فرمود: صبر کن تا فرزندت را بیاورم و آن‌گاه به دشمن حمله کرد و شماری از آنان را به هلاکت رسانده، بدن حجر را آورد در میان خیمه نهاد[۳].[۴]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. اسرار الشهاده، ج۲، ص۱۸۵.
  2. اسرار الشهاده، ج۲، ص۱۸۵، تذکرة الشهدا، ص۹۷.
  3. نور العین فی مشهد الحسین (ع)، ص۳۸.
  4. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۱۴۱-۱۴۲.